مرجان رستمی نیا که این روزها در دو نمایش “خانه برناردا آلبا” و “دایی وانیا” به کارگردانی میکائیل شهرستانی به ایفای نقش می پردازد ، پیش از این در نمایش “سلام ، خداحافظ” نیز با میکائیل شهرستانی سابقه ی همکاری داشته است . رستمی نیا طی گفت و گویی که با خبرنگار تئاتر فستیوال داشت از سختی های بازی همزمان در دو نمایش و تجربه ی کار با میکائیل شهرستانی گفت .
مرجان رستمی نیا در مورد سختی های همزمانی بازی در دو نمایش “خانه برناردا آلبا” و “دایی وانیا” گفت : سخت ترین بخش قضیه اینجاست که شما باید هر دو اثر را تحلیل کنید . آدلا شخصیت کاملا متفاوتی با یلنا دارد و شما در ابتدا باید تفاوت این دو را درک کنید . زمانی که تحلیل نقش ها را درک کنید ، انگار یک مرحله جلو رفتید . بعد از تحلیل ، باید روی خودتان کار کنید ، تمرکز بالا داشته باشید . به خاطر حس های مختلفی که هر دو نقش دارد احتیاج به تمرکز ، دقت و نظم بالا دارید تا به مشکل برنخورید .
وی در ادامه در مورد ویژگی های پرسوناژهای آدلا و یلنا توضیح داد : این دو پرسوناژ کاملا متفاوت بودند . شخصیت آدلا شخصیتی است که جسارت دارد ، در برابر ظلم می ایستد و در نهایت به خودکشی می انجامد اما یلنا یک زن افسرده است . زنی است که بلاتکلیف است و نمی داند باید چه بکند . انگار در باتلاقی گیر کرده و در نهایت هم نمی تواند خودش را نجات دهد و به آن چیزی که در آینده برایش پیش می آید تن می دهد .
رستمی نیا با بیان اینکه برای نزدیک شدن به آدلا و یلنا شخصیت ها را در ذهنم مجسم کردم ، گفت : از آن ها تصویر ذهنی ساختم تا بتوانم آن ها را تصور کنم چون باید بتوانی تصور کنی . تا تصور نکنی ، تا حرکات نقش به ذهن شما نیاید ، شما نمی توانید آن ها را بازی کنید . باید حتی راه رفتن آن ها را در ذهنتان ببینید تا بتوانید انجام دهید وگرنه دو شخصیت شبیه هم می شود .
وی در پایان در مورد تجربه ی کار با میکائیل شهرستانی گفت : آقای شهرستانی بسیار منضبط هستند و کسی که منضبط نباشد نمی تواند با ایشان کار کند . ایشان از کوچکترین چیزها مثل اینکه گوشه ی یک پارچه کج باشد تا راه رفتن و نگاه کردن ، محال است بگذرد . و من این دقت و نظم را خیلی دوست دارم .
نمایش های “خانه برناردا آلبا” و “دایی وانیا” به کارگردانی میکائیل شهرستانی هر روز به غیر از شنبه ها ساعت ۱۹ و ۲۰:۳۰ در تماشاخانه دراما به روی صحنه می رود .
