یادداشتی بر نمایش ” ازدواج آقای می سی سی پی ” به کارگردانی احسان فلاحت پیشه

به بهانه اجرایش در سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر

نمایش “ازدواج آقای می­ سی ­سی ­پی” در ششمین روز از سی و چهارمین جشنواره تئاتر بین المللی فجر به کارگردانی احسان فلاحت پیشه در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت.

“ازدواج آقای می­ سی ­سی ­پی” یکی از نمایشنامه­ های مشهور فردریش دورنمات ، نویسنده شهیر سوئیسی است که توسط شادروان حمید سمندریان به فارسی برگردانده شده است. دورنمات در ساحت نویسنده با دیدگاهی انتقادی و رویکردی کمدی- تراژیک، وقایع درون جامعه خود را به تصویر می­ کشد؛ حال آن که لازمانی و لامکانی خود کمک می­کند تا اثر پا را از حدود جغرافیایی و البته تقویمی فراتر بگذارد و در هر مکان یا زمان به سهولت به نمایش درآید.

احسان فلاحت پیشه در مقام کارگردان علاوه بر بهره گیری نعل به نعل از متن اصلی با اضافه کردن رگه­ های طنز و کمیک چه در کلام و چه در بازی بازیگران خواسته تا نمایشی جذاب و گیرا را به مخاطب خود ارائه دهد. هر چند که گاهی تکرار بعضی رفتارها نه تنها به فضای کمیک کمکی نمی­کند بلکه موجبات دلزدگی مخاطب از اثر را به خصوص در صحنه های پایانی در پی دارد. اما در این بین نباید از بازی­های خوب و هدایت شده بازیگران جوان – به خصوص محمد صادق ملک در نقش آقای می ­سی ­سی ­­پی- که سعی در تجسم فضای اکسپرسیونیستی و اغراق شده­ کرده ­اند غافل شد . عاطفه ابیضی در جایگاه صورت گر با گریم اغراق شده و خاص خود و  احسان فلاحت پیشه در ساحت طراح صحنه با میزانسن سفید و سیاهی که در نظر گرفته با همراهی گروه موسیقی به صورت یک مجموعه توانسته اند تا طنزی گروتس ک­وار در اتمسفر نمایش به جریان بگذارند.

نورپردازی در نمایش “ازدواج آقای می­ سی ­سی ­پی” دارای جایگاه ویژه­ای است و می ­توان آن را یکی از نقاط قوت اثر به حساب آورد؛ چرا که نه تنها بازیگر با اشاره مستقیم به نور به خصوص در صحنه­ های جدی برای تلطیف فضای نمایش از آن بهره می­ جوید بلکه هارمونی متناسبی با موسیقی و حرکات فرم بازیگران برقرار می ­سازد.

فلاحت پیشه با فاصله ­گذاری­ های طولانی که در هر قسمت در نظر گرفته موجب شده تا مخاطب بیشتر از آن که به وجه تراژیک نزدیک شود حال و هوای کمدی را در اثر حس کند .

مروارید نیک ­بین – تئاتر فستیوال