میثم سرآبادانی : گروه های تئاتر خیابانی از ضعف مالی شدیدی رنج می برند .


نمایش “مرغ همسایه غاز نیست” به کارگردانی میثم سرآبادانی از جمله نمایش های خیابانی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر است که در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . نمایش “مرغ همسایه غاز نیست” با موضوع حمایت از تولیدات ملی ، منتخب جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان است و در آنجا موفق به کسب جایزه کارگردانی و بازیگری شده و در جشنواره تئاتر فجر نیز از شهرستان تفرش به عنوان میهمان حضور دارد . خبرنگار تئاتر فستیوال به بهانه ی اجرای “مرغ همسایه غاز نیست” در جشنواره تئاتر فجر گفت و گویی با میثم سرآبادانی داشته که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

تئاتر فستیوال

الناز امیرخانی – تئاتر فستیوال : میثم سرآبادانی در مورد ایده ی اولیه و اصلی نمایش مرغ همسایه غاز نیستبه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : موضوع نمایش حمایت از تولیدات ملی و در قالب کمدی ، طنز ، سیاه بازی و کمدی سیاه است . داستان نمایش در رابطه با نویسنده و دستفروش دانشجویی است که برای فروختن کیف هایی که در ظاهر خارجی هستند با یک سیاه باز بر سر محل کار درگیر می شوند . نمایش به همین شکل روال کمدی خود را طی می کند تا به جایی می رسد که مشخص می شود دستفروش که دانشجو است ، دغدغه مالی دارد و کیف هایی را که مادرش تولید کرده و ساخت وطن است ، به نام و برند خارجی می فروشد ، به این دلیل که گاها از تولیدات ایرانی استقبال خوبی نمی شود . نمایش همانطور که از اسمش پیداست در قالب طنز ، کنایه ای می زند به این ضرب المثل قدیمی ما ایرانی ها که می گوییم “همیشه مرغ همسایه غازاست” ولی این بار ما آمده ایم ، بگوییم نه ، مرغ همسایه غاز نیست ، ما  گاهی تولیداتی داریم که با مدل های خارجی برابری می کند و حتی بعضی از آن ها بالاتر و بهتر هم هستند .

او در مورد استقبال مخاطبان از نمایش های خیابانی گفت : در حال حاضر نمایش های خیابانی در جذب مخاطب خیلی خوب عمل کرده اند ولی مواردی وجود دارد که باید در قالب نمایش خیابانی رعایت شود ، مانند اینکه مردم نمایش کمدی را بیشتر از نمایش های دیگر دوست دارند و برایشان جذاب تر است اما در کل مردم به نمایشهای خیابانی روی خوشی نشان داده اند .

این کارگردان تئاتر خیابانی در مورد جایگاه تئاتر خیابانی گفت : بچه های نمایش خیابانی مظلوم اند و همیشه در همه جشنواره ها در حاشیه هستند ، به نوعی به آن ها به شکل مکمل جشنواره نگاه می شود در صورتی که به عقیده بنده بچه های خیابانی ، نگین ، هسته مرکزی و یا نقطه ثقل جشنواره هستند و می توان گفت با نمایش های صحنه ای در یک ردیف موازی قرار دارند و چیزی از آنها چه در جذب مخاطب و چه در پیام رسانی کم ندارند .

میثم سرآبادانی در پاسخ به این که چه کار می توان کرد تا نمایش های خیابانی تنها محدود به جشنواره ها نباشند و در طول سال شاهد اجرای نمایش های خیابانی باشیم ، با بیان اینکه بچه های تئاتر خیابانی نیاز به یک پشتیبانی قوی مالی دارند ، گفت : آقای سامان خلیلیان که مدیر کانون تئاتر خیابانی کشور هستند ، همه گروه های تئاتر خیابانی فعال کشور ، سرگروهایشان و جامعه هدف را می شناسند و خیلی خوب کار کرده اند . از لحاظ تئوریک کاملا خوب کار کردند ، از لحاظ عملی هم کارهای خوبی انجام می شود اما ما از ضعف مالی شدیدی رنج می بریم ، البته نه تنها ما بلکه همه شکل های تئاتری ، چه صحنه ای و چه خیابانی از کمبود مسائل مالی رنج می برند . من فکر می کنم اگر دولتمردان ما در وزارت خانه ها برای مثال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز هنرهای نمایشی نگاه ویژه ای به مقوله تئاتر خیابانی داشته باشند ، قطعا و مطمئنا بسیاری از معضلات ما برداشته خواهد شد . کما اینکه الان کافیست بعد از یک نمایش صحنه ای و یک نمایش خیابانی ، یک نظر سنجی محیطی انجام دهید ، می بینید که مردم بیشتر با نمایش های خیابانی ارتباط برقرار می کنند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *