نمایش «پدر یک دقیقه ای» به نویسندگی و کارگردانی رضا فیاضی ، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر و تلویزیون این روزها در تالار هنر در حال اجراست . به بهانه ی اجرای این نمایش خبــرنــگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با رضا فیاضی کارگردان این نمایش در رابطه با چگونگی به روی صحنه بردن این کار ترتیب داده است که در ادامه می توانید بخوانید :
به عنوان کارگردان نمایش “پدر یک دقیقه ای“ هدف تان از به روی صحنه بردن این نمایش چه بود؟
انتخاب این سوژه همیشه دغدغه من بود . همچنین آموزش برای من مسئله ای هدفمند بوده است .
در اجرای این نمایش بیشتر کودک را لحاظ کردید یا خانواده مدنظرتان بود ؟
من در بروشور «پدر یک دقیقه ای» نوشته ام کاری برای کودک و خانواده . زیرا در گذشته تجربه ای دارم و به همان دلیل به دنبال این ماجرا رفتم حتی تلاش کردم که این موضوع در یک برنامه ی تلویزیونی انجام شود ، من و آقای قناد برای تشریح برنامه ای به نام «حوض نقاشی» رفتیم و سعی داشتیم از طریق این کارهای روانشناسانه ، نشان دهیم که کودک بدون خانواده معنا ندارد و بچه ها را نمی شود از پدر و مادرشان منفک کرد . ولی به ما گفتند کار را تنها در قالب خانواده ببرید و پس از صحبت با دکتر عیسی جلالی و یک دکتر روانشناس دیگر نیز موفق نشدیم . ولی این موضوع همیشه دغدغه ی من ماند و به نظرم «پدر یک دقیقه ای» قابلیت این را دارد که به خانواده کمک کند .
اتفاق جالبی در این نمایش رخ داد که برایم خیلی ارزشمند است و آن یادداشتی است یکی از تماشاچیان بعد از اجرا در دفتر یادداشت های نمایش برایمان نوشته بودند : “ما در حین اجرا خیلی با خودمان کلنجار رفتیم و نمایش شما باعث شد ما در زندگی مان و همچنین برخورد با فرزندانمان تجدید نظر کنیم و به زندگی برگردیم .”
بعد از این اتفاق خیلی از دوستان به من گفتند اگر حتی همین یک نفر در زندگی اش این اتفاق افتاده ، تو کار خودت را انجام داده ای .
چه شد که سراغ نظریه روانشناسی اسپنسر جانسون رفتید ؟
من همیشه به دنبال چنین مسئله ای بودم که به کتاب “پدر یک دقیقه ای” و “مدیر یک دقیقه ای” برخوردم و سپس شناختی از دکتر اسپنسر جانسون پیدا کردم ، ایشان کتاب دیگری با نام “چه کسی پنیر مرا جابجا کرد” دارد و این موضوع برایم خیلی جالب بود که او شناخت عمیقی نسبت به کودکان و مسائل خانواده دارد و این مسائل برای من انگیزه ای بوجود آورد که درباره چارچوب خانواده ای بنویسم که برای مادر اتفاقی می افتد و بچه ها روبروی پدرشان می ایستند . این کلیت قصه ای بود که من به آن رسیدم .
چگونه به این ترکیب از بازیگران رسیدید ، آیا تغییری در ترکیب بازیگران داشتید ؟
نه ، خداراشکر از همان روز اول که ما تمرین نمایش را آغاز کردیم به نتیجه رسیدیم به خصوص در رابطه با بچه ها . این دو بازیگر کوچک نمایش خواهر و برادر و از خانواده ای هنری هستند ، مادر آن ها شاعر است و ما در این کار با هم همکاری داشتیم . وقتی ما با این خانواده آشنا شدیم به دنبال شاعری برای شعرهای نمایشمان بودیم و دیدیم که آب در کوزه و ما گرد جهان می گردیم . این بچه ها از شاگردان مهدی فرشیدی سپهر هستند و دوست بنده آن ها را به من معرفی کرد و من دیدم که این ها را خدا برایم فرستاده زیرا همان بازیگرانی هستند که به دنبالشان بودم و در تمرینات نمایش دیدم که به خوبی انتخاب آن ها جواب داد و کار جلو رفت .
چه مدت تمرینات نمایش “پدر یک دقیقه ای“ زمان برد ؟
ما دو ماه قبل از اجرا شروع به کار کردیم ولی در ابتدا یک روز در میان تمرین می کردیم و بعضی وقت ها تمرینات تنها دو روز در هفته صورت می گرفت ولی وقتی که یک ماه به اجرا مانده بود تمریناتمان را بیشتر کردیم . در مجموع ۳۰ جلسه تمرین داشتیم .
کاری که من در تمرینات نمایش «پدر یک دقیقه ای» انجام دادم که بچه ها خیلی از آن تعجب کردند این بود که ما از همان روزهای اول کار را بستیم . به این خاطر که خیالم از لحاظ چارچوب اصلی کار راحت شود و بعد به صحنه ها پرداختیم و این اتفاق خیلی برای من و بچه ها جالب بود که توانستیم در یک زمان کوتاه نمایش را ببندیم . زیرا براساس تجربیاتی که من با کارگردان های دیگر داشتم اغلب در اجراهای دیگر ما حتی نمی رسیدیم که یک بار کار را کامل بگیریم و تا آخرین روزهایی که کار می خواست به روی صحنه رود هنوز یک دور کامل کار را به اجرا نمی رساندیم.
می توانم بگویم از این اتفاق خوشحال هستم که در «پدر یک دقیقه ای» من به زودی به نتیجه رسیدم که در چارچوب اصلی کار باید چه کنیم و بعد خیلی از صحنه ها را اضافه کردم و به یک تئاتر رسیدم .
به عنوان یکی از نقاط قوت نمایش «پدر یک دقیقه ای» می توان به طراحی صحنه آن اشاره کرد زیرا وقتی مخاطب وارد سالن تالار هنر می شود صحنه برایش تداعی گر فضای یک خانه است . همکاری شما با آقای ییلاق بیگی به چه صورت بود ؟ آیا صحنه این نمایش بر اساس کانسپتی که شما به ایشان داده بودید پیش رفت یا ایشان در کار آزادی عمل داشتند ؟
من همکاری بسیار خوبی با ایشان داشتم و در کار به یک توافق رسیده بودیم . از ابتدا طرح کلی را برای ایشان توضیح دادم و آنچه مد نظر داشتم را برایشان تعریف کردم و برای طراحی آن با هم به توافق رسیدیم ولی شکل و شمایل دکور و زیبایی و انتخاب رنگ ها با ایشان بود که برای من بسیار قابل تحسین است .
چه مقدار از اجرای نمایش «پدر یک دقیقه ای» رضایت دارید ؟ آیا به آنچه می خواستید در این اجرا رسیدید ؟
یکی از مشکلات من در این نمایش ، تبلیغات بود زیرا فردی که مشاور تبلیغات و هماهنگی این نمایش را بر عهده داشت ، خوب عمل نکرد و اصلا از ایشان راضی نیستم .
وقتی پیشنهاد این کار را به خیلی ها دادم آن ها به راحتی از پول گذشتند و به من گفتند سرمان شلوغ است و پذیرفتند که نمی توانند بیایند ولی ایشان از ابتدا به من صادقانه نگفتند که نمی توانند کار کنند . بسیار از این قضیه رنجیده ام و به جرات می توانم بگویم یکی از موضوعاتی که به کار ما لطمه می زند تبلیغات ماست زیرا قرار بود ما در اجراهایمان مهمان ویژه داشته باشیم ، با رسانه ها همکاری داشته باشد ولی اصلا من نه ایشان را می بینم و نه کاری انجام می دهند . نمایش ما لیاقتش را دارد زیرا ما هیچ کم و کاستی در اجرا نداریم و همه با شور و شوق سالن را ترک می کنند .
تفاوت این نمایش را با دیگر نمایش هایی که در حوزه کودک نوشته و اجرا می شوند در چه می دانید .
اعتقاد ما این است که حرف تازه ای در حوزه کار کودک و نوجوان می زنیم و این اتفاق کم رخ داده و یا می توان گفت کمتر به سراغ این موضوعات رفته اند . من در این نمایش سعی کردم هم بچه های کوچک را با موسیقی و رنگ و همچنین خلق فضایی شاد راضی نگه دارم و هم در نمایش حرف های جدی تری زده شود ولی این حرف جدی باید درست بیان شود ما در این نمایش به مسئله روانشناسی اشاره کردیم ، فهماندن ضمیر خودآگاه و ضمیر ناخودآگاه به زبان ساده به مردم خیلی مهم است و باید از پس آن بربیایید ، ما تلاش کردیم در قالب نمایش به آن نزدیک شویم و ادعا ما این است که کار تازه ای انجام داده ایم و به باور خیلی از دوستان از جمله آقای کرمی و یا دوستان دیگر فضای جدیدی ساختیم که امیدوار هستم همین طور باشد و از کار استقبال شود و مردم بیایند و کار را ببینند زیرا ملاک من فروش گیشه نیست ، دیدن مردم است من از ارگان ها ، کمیته امداد و بچه های مسئولین خواهش کردم بیایند و کار را رایگان ببینند .
در مصاحبه های قبلی تان قول اجرای نمایش « زن و شوهری با قامت متوسط » را داده بودید ؟ اجرای این نمایش به کجا رسید ؟
من به ایرانشهر درخواست سالن داده ام ولی به دلیل این که درخواست ها خیلی زیاد بود ، نوبت به من نرسید شاید در موقعیتی دیگر کار را اجرا کنیم ، پس از اجرای «پدر یک دقیقه ای» به دنبال کارهای اجرای «زن و شوهری با قامتی متوسط» خواهم رفت زیرا متن نوشته شده و آماده است .
نمایشنامه «لیرناشاه» که قرار بود هادی مرزبان کارگردانی آن را بر عهده داشته باشد در چه مرحله ای است ؟
آن متن هم آماده شده است و اگر بتوانم آن را برای جشنواره امسال می فرستم البته به جشنواره فرستادن یک اثر ، دردسرهای خود را دارد برای مثال باید ۵ نسخه از متن را به جشنواره می فرستادم و این کار فردی را می خواهد که با حوصله دنبال این کارها برود به هر حال این دو متن مکتوب شده و آماده هستند و انشالله بتوانیم به اجرا برسانیم .
