نمایش “پرواز شماره “۷۴۵” به نویسندگی و کارگردانی مرجان پورغلامحسین یکی از نمایش هایی بود که در شانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی ویژه مخاطب بزرگسال به روی صحنه رفت . این نمایش که به شیوه ی میکروتئاتر اجرا می شود ، به جنگ تحمیلی ایران می پردازد . به بهانه ی اجرای این نمایش در جشنواره تئاتر عروسکی ، خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با او داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .
مرجان پورغلامحسین در رابطه با نگارش متن و ایده شکل گیری نمایشنامه “پرواز شماره ۷۴۵” گفت : “نگارش متن این نمایش از ایده ی ساده یک خاطره شروع شد ، من با یکی از دوستان خوبم ، آقای هادی حجازی فر ، که از کارگردانان خوب تئاتر هستند ، مشغول صحبت راجع به خاطرات کودکی مان از جنگ بودیم . هر کدام از ما یک خاطره می گفت و بعد ترکیب این خاطره ها تبدیل به متنی شد که من نشستم و آن را نوشتم .”
این کارگردان در پاسخ به این که در میکروتئاتر قصه چقدر می تواند تاثیرگذار باشد گفت : “نمی توانم به طور کلی بگویم اما به خاطر نوع تکنیک و مدیومی که استفاده می شود ، قطعاً قصه و روایت نقش خیلی مهمی در داستان دارد و می تواند مخاطب را بسیار تحت تأثیر قرار دهد. به همین خاطر خیلی خوب است که ما از قصه ای استفاده کنیم که بتوان بر روی آن کار کرد ، ما با دوستانمان تجربه های مختلفی در میکرو تئاتر داشته ایم ولی همیشه در روایت داستان گره ای ایجاد می شد ، نمی دانم که در اجرای “پرواز شماره ۷۴۵″ این مشکل حل شده است یا خیر .”
پورغلامحسین دلیل استفاده از شیوه اجرایی میکروتئاتر در نمایش “پرواز شماره ۷۴۵” را اینگونه بیان کرد: “وقتی با مدیوم میکروتئاتر کار می کنید متن خیلی تاثیرگذار می شود ، من در این نمایش چون می خواستم خاطره تعریف کنم از شیوه اجرایی میکروتئاتر استفاده کردم و از یک اشل بالا به قضیه نگاه کردم به همین خاطر توانستم آن را کوچک کنم . البته امیدوارم که این اتفاق افتاده باشد . میکروتئاتر اشکال مختلفی دارد ، تکنیکی که من در این نمایش استفاده کردم از ابعاد کوچک عروسک استفاده شده است که با دوربین روی ویدئو پروژکشن نمایش داده می شود تا مخاطب بتواند کار را ببینند.”
این کارگردان تئاتر با اشاره به قصه نمایش گفت : “قصه راجع به دختری است که بعد از ۳۰ سال به خانه پدری اش که در دوران جنگ آنجا را ترک کرده ، برمی گردد و دیگر هیچ چیز شبیه به قبل نیست و دائم در سفری که دارد تا به خانه برسد ، مدام فلاش بک هایی به خاطرات کودکی اش می زند . “
پورغلامحسین در ارتباط با شانزدهمین جشنواره نمایش عروسکی گفت : ” این جشنواره تنها فضایی است که ما عروسکی ها می توانیم در آن دست به تجربه بزنیم و کار کنیم ، در واقع این جشنواره تنها فرصت بچه های عروسکی است به این خاطر که برای آن ها خیلی فرصت اجرای عموم فراهم نیست و قطعا وقتی چنین فرصتی پیش می آید هر نمایشگر عروسکی علاقه مند است که در این جشنواره کار کند .”
وی در خصوص اجرای عموم این نمایش گفت : “همه تصمیم دارند که نمایششان را به اجرای عموم برسانند ولی این امر بستگی به این دارد که آیا سالنی علاقمند است که این کار اجرا شود یا خیر ؟ هنوز در این رابطه صحبتی نشده است اما امیدوارم که بتوانم یک سالن مناسب پیدا کنم و این کار را به روی صحنه ببرم .”
وی با بیان این که کیفیت کارهایی که امسال در جشنواره حضور دارند نسبت به سال های قبل خیلی بالاتر است ، گفت : “متاسفانه هیچ کاری را در جشنواره ندیدم ، اما از روندی که دوستان تعریف کردند و مخاطبینی را که در تئاتر شهر، تالار محراب ، تالار هنر و کانون دیدم فکر می کنم که امسال کیفیت کارها نسبت به سال های قبل خیلی بالاتر است . چرا که هم مخاطب عام که غیرتخصصی به قضیه نگاه می کنند راضی از سالن بیرون می آید و هم مخاطب تخصصی نمایشگر عروسکی . برای همین حدس می زنم که کیفیت کارها نسبت به سال های گذشته خیلی بهتر است.”
پور غلامحسین با بیان این که اساس کار جشنواره تولید اثر نیست افزود : ” تداوم تئاتر عروسکی در طول سال به سیستم دو طرفه بین مدیران فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نمایشگران عروسکی برمی گردد ، من معتقد هستم که اساس کار در جشنواره ، تولید اثر نیست . اتفاقی که برای ما می افتد این است که ما هر سال برای جشنواره کار تولید می کنیم و بعد آن هایی که شرایط برایشان فراهم باشد ، آن را اجرا می برند. اگر این طور باشد که ابتدا ما کارمان را اجرا ببریم و سپس جشنواره از بین کارهای اجرا رفته ، یک کارجا افتاده ای که قبلا نتیجه داده است را انتخاب کند ، اتفاق خوبی است که باید در فستیوال ببینیم این کاملا یک رابطه دو طرف است . ما بچه های عروسکی باید تلاش کنیم تولید اثر داشته باشیم و مسئولین هم باید همراهی و همکاری کنند و سالن اجرا دهند. معمولا چون نمایش عروسکی ممکن است مخاطب نداشته باشد ، به آن سالن نمی دهند به خصوص آن که سالن ها خصوصی شده و با گیشه قرارداد می بندند . اما من معتقدم که مسئولین باید این فرصت آزمون و خطا را به نمایشگران عروسکی هم بدهند تا بتوانند مخاطبشان را پیدا کنند .”
کارگردان نمایش “پرواز شماره ۷۴۵” در پایان گفت : “بیایید تئاتر ببینید ، تئاتر خوب است . تئاتر عروسکی لزوما برای کودکان نیست ، به تئاتر عروسکی بزرگسالان هم توجه کنید .”
