امین بهروزی نویسنده و کارگردان تئاتر که نمایش “روزهای بی باران” را در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر و سپس در اجرای عموم به روی صحنه برد ، این روزها این نمایش را کشور گرجستان به روی صحنه برده است . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با وی داشته است و او از اجرای “روزهای بی باران” در گرجستان ، تئاتر گرجستان و برنامه های آینده اجراهای خود گفت که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

نمایش “روزهای بی باران” به کارگردانی شما در سی و چهارمین جشنواره ی تئاتر فجر اجرا شد و پس از آن نیز اجرای عموم خود را در مجموعه تئاتر شهر پشت سر گذاشت ، از اجرای این نمایش و بازخوردهای آن در ایران راضی بودید ؟

از بازخورد و واکنش تماشاگران واقعا راضی بودم. چه به لحاظ کیفی و چه به لحاظ کمی حجم استقبال واقعا بیشتر از انتظار ما بود. اینکه نمایش ما توانست آدمهای زیادی را متاثر کند واقعا دلپذیر بود. متاسفانه مشکل ما ظرفیت کم سالن سایه بود. می دانید که صندلی های سایه اخیرا نصب شده است. همین تعداد کم تماشاگران را هم گروه خودش هزینه کرد و ساخت. البته تئاتر شهر هم همکاری کرد و اجازه داد ما دو اجرایی بشویم تا بتوانیم تماشاگران بیشتری داشته باشیم. البته ما امیدوارم که بتوانیم نمایش را دوباره اجرا کنیم چرا که معتقدم نمایش هنوز می تواند مخاطبان زیادی داشته باشد.

چه شد که تصمیم گرفتید این نمایش را برای اجرا به کشور گرجستان ببرید ؟

راستش من تصمیم نگرفتم برای اجرا به گرجستان بروم. یک مدیر تئاتر در تفلیس که مهمان جشنواره فجر بود “روزهای بی باران” را در جشنواره دید و از من دعوت کرد نمایش را برای تئاتر گلوب در گرجستان کارگردانی کنم. قرارهای اولیه در جشنواره گذاشته شد و سه ماه قبل من در سفری کوتاه به تفلیس بازیگران نمایش را انتخاب کردم و تمرین های اولیه انجام شد. یک ماه و نیم قبل هم دوباره به تفلیس آمدم و تمرین ها شروع شد و این شب ها هم نمایش روی صحنه تئاتر گلوب در تفلیس است.

استقبال از این نمایش در گرجستان چگونه بود ؟ مخاطب تئاتر گرجستان را بیشتر چه  قشری از جامعه ی آن تشکیل می دهد ؟ به طور کلی وضعیت تئاتر در گرجستان را چگونه می بینید ؟

تا امروز که با شما صحبت می کنم نمایش چهار اجرا داشته است. مدل اجرای نمایش در تفلیس با ایران متفاوت است . مثل ما یک ماه پشت هم نمایشی اجرا نمی شود. تا یک یا حتی چند سال اجرای نمایش ادامه دارد. مثلا این ماه “روزهای بی باران” چهار اجرا داشت. ماه بعد سه اجرا و ماه های بعد هم اجرا ادامه دارد. در این چند اجرا که استقبال بسیار خوب بود. مثلا تماشاگران به شوخی ها می خندیدند و در پایان متاثر شده بودند. بعد از اجرا هم که با تماشاگران حرف می زدم عموما شیوه اجرا و نمایشنامه برایشان جالب بود. درباره وضعیت تئاتر گرجستان شاید زمان کمی باشد که من بتوانم نظر درستی بدهم. اما نکته مهم این است که تئاتر خصوصی به معنای واقعی وجود دارد و مثل ایران نیست. به نظرم اینجا ما تعریف نادرستی از تئاتر خصوصی کردیم، در حالیکه تئاتر خصوصی معنایش قطع حمایت های مالی دولت نیست. اینجا دولت به همه عوامل تئاترهای خصوصی حقوق ماهیانه پرداخت می کند. چیزی که برای ما شبیه رویا است.

از سایر اجراهای بین المللی این نمایش برای ما بگویید .

صحبت های برای اجرای نمایش در چند کشور دیگر از جمله دانمارک و سوئد شده است اما هنوز هیچ کدام قطعی نیست.

 گویا شما تصمیم دارید نمایش دیگری به نام “وانهاده” را نیز در گرجستان به روی صحنه ببرید . آیا این نمایش برداشتی از رمان “وانهاده” نوشته سیمون دوبووار است ؟ لطفا توضیح مختصری در مورد این نمایش بدهید .

بله این روزها مشغول تمرین نمایش “وانهاده” هستم که هفته آینده در تفلیس به روی صحنه می رود. این نمایش قصه زندگی یک دختر ایرانی و یک دختر گرجی است که در ترکیه یکدیگر را ملاقات می کنند. نه Tفقط تشابه اسمی است و هیچ ربطی به رمان دوبووار ندارد. این نمایش دو زبانه است و در آن نازنین احمدی و یک بازیگر گرجی ایفای نقش می کنند.

تصمیم به اجرای این نمایش در ایران هم دارید ؟

بله بعد از بازگشت به ایران مقدمات اجرای نمایش را سعی می کنم فراهم کنم. البته قبل از سفر هم مذاکراتی با مدیران چند سالن داشته ام که امیدوارم به نتیجه برسد و “وانهاده” در یکی از سالن های تهران به روی صحنه برود.