نمایش “رادیو تئاتر شین” به نویسندگی متین نظری و کارگردانی محمدرضا جمال ، اولین کار گروه نماد است که در تماشاخانه سه نقطه اجرا شده است . محمدرضا جمال ؛ کارگردان این نمایش فعالیت خود را از تئاتر آغاز کرده و سپس وارد رادیو شده است و این نمایش پنجمین کارگردانی اوست . به بهانه اجرای “رادیو تیاتر شین” ، خبرنگار تئاتر فستیوال با این کارگردان جوان گفت و گویی داشته که در ادامه می توانید آن را بخوانید :
محمدرضا جمال ، در ابتدا ضمن تسلیت بابت درگذشت زنده یاد دنیا فنی زاده بیان کرد : ” درگذشت دنیا فنی زاده را تسلیت می گویم و برای خانواده او آرزوی موفقیت دارم ، امیدوارم که خداوند به آنها صبر دهد . از دست دادن جوان برای یک خانواده بسیار سخت است بویژه اگر آن جوان ، پتاسیل ویژه ای داشته باشد .”
وی در ادامه گفت : ” این اتفاق آنقدر تلخ بود که شاید من دیگر برنامه کلاه قرمزی را نبینم . امیدوارم آرزوهای خوب بدرقه کار بازیگران هنرمند مخصوصا بانوانی باشد که بسیار زحمت می کشند و برای هنرشان تلاش می کنند . هیچوقت دیگر چنین اتفاقاتی را نشنویم و چنین غم هایی را نبینیم .”
کارگردان نمایش “رادیو تیاتر شین” در رابطه با این نمایش توضیح داد : ” کار ما همانطور که از اسمش مشخص است ، رادیو تئاتر شین است . نمایش رادیویی که در آن عناصر صحنه و میزانسن های خاص آن را می بینید ، اصول اولیه این کار با میکروفن و متن است ولی در کنار آن بازیگران می توانند گریم شوند و یا لباس خاص خود را بپوشند . و تا حدودی میزانسن خاصی را رعایت کنند . یعنی نمایش رادیویی بر روی صحنه با تمام اتفاقاتی که می تواند از کار الهام بگیرد ، حضور می یابد .”
وی با اشاره اینکه “رادیو تیاتر شین” ، پنجمین اثری است که به روی صحنه می برد ، در رابطه با سختی اجرای رادیو تئاتر توضیح داد : “اجرای رادیو تئاتر محدودیت خاصی را در برنمی گیرد . بازیگر در حین دیالوگ گفتن مدام باید به متن رجوع کند ، باید بتواند رابطه با متن برقرار کند و احساسش را نسبت به آنچه مخاطب درک کرده ، نشان دهد و این کار سختی خود را دارد . همچنین بازیگر باید آموخته باشد که چطور پشت میکروفن صحبت کند .”
جمال در رابطه با معرفی گروه خود و همچنین پر پرسوناژ بودن این نمایش گفت : ” اکثر بچه های این اجرا رادیویی هستند و این توانایی را دارند که در بخش نمایشی شرکت کنند . پر پرسوناژ بودن کار هیچوقت کارگردان را اذیت نمی کند بلکه برای من شیرینی خود را داشت ، تنها لازم است هماهنگی صورت گیرد که بازیگران همزمان دیالوگ نگویند و یا در جاهایی که باید ضربتی دیالوگ گفته شود ، ناهماهنگی ایجاد نشود ، کیفیت کار پایین نیاید .”
این کارگردان جوان در خصوص ایده و طرح این نمایش توضیح داد : ” ما در این نمایش یک پرسوناژ برقکار داشتیم که نویسنده این کار بود ، ایده و طرح این نمایش نیز طی صحبتی که با ایشان داشتیم شکل گرفت ، به این صورت که تصمیم گرفتیم برای احمد شاملو اجرا کنیم و دغدغه های جامعه کنونی را که به خصوص بچه های رادیو آن را لمس کرده اند ، در کار وارد کنیم . سپس آقای نظری متن را نوشتند و مانند خیلی از متون دیگر شروع به اتود زدن کردیم و متوجه شدیم که لازم است خیلی از قسمت ها را به متن اضافه کنیم و یک سری دیگر را حذف کنیم با اجازه ایشان این تغییرات صورت گرفت .”
وی در پاسخ به این سوال که آیا از بازخورد این اجرا راضی بوده اند یا خیر ، گفت : ” بله ، بسیار راضی بودیم . اجرای ما با ریسک بسیار بالایی به روی صحنه رفت به صورتی که ما روزی که مجوز را گرفتیم ، اولین شب اجرایمان بود. زیرا این کار قرار بود قبل از محرم و صفر اجرا شود ، ولی چون کار موسیقی زنده دارد و کمی طنز درون آن است . پیشنهاد بنده به گروه این بود که اجرایمان بعد از محرم و صفر باشد . ما برای این نمایش تقریبا دو ماه تمرین داشتیم ، همچنین در محرم و صفر نیز کم و بیش تمرین داشتیم . و این مدت خیلی به ما کمک کرد چون توانستیم خیلی صحنه ها را به کار اضافه و صحنه های دیگری را حذف کنیم . دوستان و هنرمندان بسیاری به دیدن کار ما آمدند و از آنها تشکر کنم چون حضورشان به ما گرما می دهد . دوستانی که متوجه اجرای ما شدند ، وقتی فهمیدند ما نتوانستیم آنطور که باید و شاید تبلیغات کنیم ، حمایتمان کردند . و انرژی مثبت همه دست به دست هم داد تا ما تا امشب به روی صحنه برویم و با تمام کمی ها و کوچکی سالن و مظلوم بودن تئاتر ، در سالن های کوچک و با کمترین امکانات اجرا رویم .”
محمدرضا جمال با گلایه از غیراستاندارد بودن سالن های تئاتر گفت : “امشب گلاب بانوی آدینه میهمان نمایش ما بود ، ایشان افتخار جامعه هنری ما هستند و عمرشان را برای این کار گذاشتند ولی من در پشت صحنه مدام استرس و ناراحتی داشتم که میهمانان عزیزمان باید بر روی این صندلی های غیراستاندارد ، بنشینند و این اتفاق خیلی بد است . کاش مسئولین هم به فکر باشند با همان اندک بودجه ای را که خیلی ها می گویند وجود ندارد ، کمک کنند تا سالن هایمان خوب اجرا روند .”
وی در خطاب به وبسایت تئاتر فستیوال یه عنوان یک رسانه ذلسوز گفت : “از شما درخواست دارم که آنچه ضعف تئاتر ماست را پوشش دهید ، کاش شما که دستی بر قلم دارید ، معضلات تئاتر و اینکه بچه های تئاتر با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند را نیز پوشش دهید و این ضعف ها را به همه خبر رسانی کنید . من در جشنواره ای گفتم :”زنده باد فلافل” . این حرف من سبب خنده ی آن سالن شد . ولی دقیقا همین است . گاهی ما سر تمرین از گرسنگی ضعف می رویم و همان فلافل است که به دادمان می رسد . امیدوارم مسئولین که همگی از جنس خود ما هستند و سمتی را بر عهده دارند ، ما را دریابند . چون بسیار حیف است . من به جرات می توانم بگویم که شاید بعد از این کار دیگر چند مدت کار نکنم . ولی چرا باید این اتفاق بیفتد و این فضا بوجود آید .”
کارگردان “رادیو تیاتر شین” در پایان افزود : ” امیدوارم همیشه حق به حقدار برسد و هیچ خانواده ای غم نبیند علی الخصوص غم جوان . امیدوارم اگر یک روزی بنده به جایی رسیدم ، محبوب دل مردم شدم ، بچه هایی را که امروز این نمایش را با هم کار کردیم ، فراموش نکنم و با حضورم بتوانم آن محفل را گرم کنم . همچون خیلی از عزیزانی که با به تماشا نشستن نمایش به محفل ما گرما بخشیدند .”
