نمایش “ گنبدگاه ” به نویسندگی و کارگردانی هرش آرمند در بخش به علاوه فجر در خانه نمایش دا به روی صحنه رفت . به بهانه اجرای این نمایش در اولین روز جشنواره بین المللی تئاتر فجر خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با هرش آرمند انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید .
هرش آرمند در رابطه با شکل گیری ایده ی اولیه ی این نمای شگفت : ” ایده ی این کار پیوندی بود بین فرهنگ ها و قومیت هایی که در ایران زندگی می کنند ما ترکمن و تهران را انتخاب کردیم و از آیین هایی که در این مناطق وجود داشت با هم پیوندی را ایجاد کردیم . این مناطق می توانست هر منطقه ی دیگری هم باشد . اما خطوطی که در ذهنمان بود ، به حدود هشتاد سال پیش بر می گشت و اتفاقاتی که در تهران می افتاده است .مثلا جوانهایی که از شهرستان به تهران می آیند و تحت تاثیر اتفاقات روز قرار می گیرند و مدرن می شوند و با تفکرات غربی آشنا می شوند ولی همچنان پایش در سنت هست . این اتفاقی ست که خیلی وجود داشته و وجود دارد . ”
وی در رابطه با بی کلام بودن نمایش گفت : ” چون بدن گویایی کامل را دارد و ما می توانیم از طریق بدن و میمیک چهره تمام اتفاقات را روایت کنیم تصمیم گرفتیم از موسیقی و فرم ها برای بیان یک داستان و اتفاق نمایشی استفاده کنیم .
کارگردان نمایش ” گنبدگاه ” در رابط با دلیل استفاده از آیین های سنتی ترکمن در نمایش افزود : ” من با اقوام ایرانی آشنایی زیادی دارم ، چه با مراسم شان و چه موسیقی های نواحی بازی ها و آیین های نمایشی که وجود دارد . ترکمن یک از مناطقی ست که خود من خیلی دوست دارم . آیین ذکر خنجر که به عنوان یک آیین مطرح هست و فقط جنبه ی حرکتی ندارد ، از گذشته ی بسیار دوری می آید و روایتگر بخشی از احساسات آن قوم در ایران است. در واقع دلیل این انتخاب یک علاقه ی قلبی در من بوده است. ”
آرمند در رابطه با نحوه و میزان تمرینات نمایش گفت : ” این کار را تابستان شروع کرده بودیم . اما وقتی تصمیم گرفتیم این اجرا را به صورت عمومی در بیاوریم حدود سه ماه زمان گرفت که پرداخت نهایی بشود و خطوط داستانی مشخص تر بشود و به اجرا برسد . ”
وی در رابطه با احرهای عموم این نمایش و حضور در جشنواره تئاتر فجر گفت : ” اجراهای عموم از لحاظ استقبالی که از کارمان شد برای ما بی نظیر بود و آشنایان و دوستان و دیگر مخاطبان به ما لطف داشتند و آمدند و کار ما را دیدند . ما از تک اجرا با چهل و پنج نفر ظرفیت سالن شروع کردیم . ولی بعد از چند اجرای اول ظرفیت به پنجاه و چهار نفر و بعد به شصت نفر رسید . بعد دو سانس شدیم و خوشبختانه هفته ی آخر که دو سانس بود ما از هفته ی قبلش تمام بلیت هایمان فروش رفته بود و مجبور شدیم تعداد بیشتری به سالن راه دهیم . این خیلی برای ما لذت بخش بود که پذیرای دوستان و مردم باشیم ، چون هنرمند دوست دارد کاری که انجام می دهد دیده شود و مردم استقبال کنند . این استقبال ما را برای اجراهای بعدی دلگرم کرد که بتوانیم با قدرت بیشتری کار کنیم . اجرای جشنواره مکمل تمام آن احساسات خوب بود ، جشنواره تئاتر فجر مهم ترین رخداد هنری کشور است . این اولین تجربه ی من به عنوان کارگردان در جشنواره تئاتر فجر بود و نقطه ی پایان درستی را بر اجراهای ما گذاشت . ”
این کارگردان و بازیگر تئاتر در آخر افزود : ” امیدوارم بتوانیم ادامه بدهیم . ما به سنت های ایرانی و فرهنگی که در نواحی مختلف ایران وجود دارد خیلی اهمیت می دهیم . دوست داریم از دل سنت هایی که داریم راه های جدیدتری برای هنرهای امروزی هم پیدا کنیم و از دل فرهنگ خودمان وارد هنرهای معاصر بشویم . “
