” رادیو تئاتر شین ” عنوان یک اثر نمایشی است که متاسفانه نتوانسته در فرم اجرایی خود موفق عمل کند .

اساسا انتخاب رادیو تئاتر به عنوان یک گونه ی نمایشی ، کاری جسورانه و سخت است . زیرا کارگردان باید علاوه بر اجرای نمایش رادیویی ، مقابل دید تماشاگران اجرای صحنه ای نیز داشته باشد یعنی در این گونه ی نمایشی ، رادیو، تئاتر، نمایش و نمایشنامه خوانی همگی در کنار هم و به درستی باید انجام پذیرد .

متاسفانه ” رادیو تئاتر شین ” نتوانسته در فرم اجرایی خود موفق عمل کند و قصه ای روان و حتی یک خطی را برای مخاطبان روایت کند .

در ” رادیو تئاتر شین ” ما با چند پرسوناژ مواجهه هستیم و کارگردان تنها به نمایاندن یک روز کاری و اتفاقات که در رادیو تئاتر می گذرد ، بسنده کرده و دیگر تلاشی در به ثمر رسیدن شخصیت های نمایش نداشته است به همین خاطر اجرای ” رادیو تئاتر شین ” دو پاره شده است و هیچ نخ ارتباطی ای در قصه آن وجود ندارد .

در قسمت اول آنچه در فضای رادیو می گذرد را نمایان می کند و در قسمت دوم قصه ای از احمد شاملو را با پرسوناژهایی دیگر خوانش می کند و دلیلی برای حضور آن پرسوناژ ها بیان نمی شود .

اجرای قسمت اول این نمایش موفق تر از قسمت دوم آن است . از این جهت که شخصیت ها هریک تکلیف شان مشخص است . شخصیت سردبیر ، دستیار ، منشی و همچنین گوینده تا اینجای داستان معرفی می شود ؛ ولی وقتی نیاز است که پس از معرفی دست و پا شکسته پرسوناژها قصه ای وارد نمایش شود ، ناگهان با اضافه شدن خوانش متن شاملو آن هم با فرمی متفاوت از فضای داستان ، نمایش از دست می رود . زیرا در قسمت دوم ما شاهد حضور دو پرسوناژ جدید هستیم که دلیلی برای حضور آنها بیان نمی شود و سپس شروع به نمایشنامه خوانی شاملو می کنند و یکایک بازیگران قسمت اول در کنار این ها قرار می گیرد .

یعنی آن جایی که کارگردان باید قصه ای را وارد می کرد ، ناگهان نمایش را متوقف کرده و دست بر موضوعی دیگر گذاشته است .

تاکید نویسنده ” رادیو تئاتر شین ” بیش از هرچیز بر بیان دیالوگ های طنازانه است ، دیالوگ هایی که سبب خنده مخاطب می شود ، علاوه بر آن به نمایش درآوردن فضای رادیو برای مخاطب تئاتر اتفاقی متفاوت است .

اما آنچه سبب ضعف این نمایش شده است ، نداشتن مفهومی کلی است . این نمایش به موضوعات مختلفی می پردازد ولی از هیچ یک نتیجه گیری نمی تواند داشته باشد .

ریتم و طراحی صحنه به درستی انجام گرفته ، تنها در میزانسن های نمایش به دلیل کوچک بودن فضای سالن استاد خسروی تماشاخانه سه نقطه ضعف هایی وجود دارد که طراحی حرکت کارگردان را با مشکل روبرو کرده است.

حال اگر ” رادیو تئاتر شین ” با قصه ای چفت و بست دار اجرا شود  ؛ می توان آن را به عنوان یک رادیو تئاتر موفق  معرفی کرد . اثری که مخاطب از آن لذت ببرد و بتواند در پایان نمایش قصه آن را برای دیگری تعریف کند ، اتفاقی که در این نمایش وجود ندارد ، تنها چند قصه ناقص در کنار هم قرار گرفته اند .

فرهاد ابراهیمی والا – دپارتمان نقد تئاترفستیوال