محمد یعقوبی کارگردان و نمایشنامه نویس مطرح تئاتر ایران در سی و پنجمین جشنواره ی تئاتر فجر ، نمایش ” تنها راه ممکن ” را در بخش ” به علاوه فجر ” به روی صحنه برده است . خبرنگار تئاتر فستیوال به همین بهانه گفتگویی با او ترتیب داد که می توانید در ادامه بخوانید :

محمد یعقوبی که نمایش ” تنها راه ممکن ” را اولین بار در سال ۸۳ در تئاتر فجر به روی صحنه برده است ، درباره اجرای مجدد آن در جشنواره سی و پنجم ، به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : برای اولین بار من نمایش ” تنها راه ممکن ” را در سال ۸۳ در جشنواره فجر اجرا کرده ام  و سال بعد اجرای عمومی آن به روی صحنه رفت و گذشت . همانطور که در این سال ها می بینید ، من همه ی کارهایم را دارم مجددا اجرا می کنم . به خصوص به خاطر اینکه دو کارگاه داشتم فکر کردم بهتر است که ” تنها راه ممکن ” را دوباره اجرا کنم .

او درباره تغییرات بوجود آمده در این نمایش توضیح داد : از لحاظ فرم اجرایی تغییرات بسیار زیادی صورت گرفته است . در اجرای امسال یک اپیزود به اسم ” کلاغ ها و آدم ها ” هم به آن اضافه شده است که در متن قبلی نبود . اساسا از لحاظ اجرایی در آن نمایش قدیمی یک دکور سنگین و پروژکشن داشتیم و بازیگران حرفه ای و نیمه حرفه ای و چند جوان در آن بودند . اما الان همه گی جوان هستند و بعضی های شان اولین کار تئاتری شان است و هیچ دکوری در صحنه وجود ندارد و فقط مبتنی بر بازیگر است .

وی همچنین ادامه داد : دلم میخواست کارگاه بازیگری بچه ها وابسته به هیچ چیزی نباشد و بدانند که به قول معروف جلوی تماشاگر برهنه هستند و باید بازی‌شان را درست کنند و باید فقط متکی به خودشان باشند . از این راهکار استفاده کردم و تأثیرش را می بینم . روزهای اول بچه‌ها می‌گفتند یعنی چه ؟! ما حتی یک چهار پایه هم نداشته باشیم ؟! گفتم نه . باور کنید که تماشاگر در پنج دقیقه اول ، این قرارداد را می‌پذیرد . فکر کنم الان خودشان هم به این نتیجه رسیده اند که جز این نباید باشد .

یعقوبی در خصوص پر پرسوناژ بودن این نمایش و استفاده از چند بازیگران در یک نقش اذعان داشت : دلیل اصلی پر پرسوناژ بودن و تغییر چرخشی بازیگران این بود که دیدم یک نقش را چهار نفر دوست دارند بازی کنند . البته تعدادشان بیشتر بود اما در نهایت آنهایی را که به نظرم آمد بهتر هستند انتخاب کردم تا نوبتی بازی کنند اما فارغ از این موضوع اجرای این نمایش فرمی داشت که به ایده ی من کمک می کرد ، مثلا یک لحظه را همزمان دو نفر بازی می کنند . در نهایت به نظرم رسید یک لحظه را در آنِ واحد ، دو یا سه گونه دیدن ، از لحاظ اجرایی جالب به نظر می رسد  .

یعقوبی که معتقد است نمایش ” تنها راه ممکن ” باید داوری می شد ، درباره داوری آثار در بخش ” به علاوه فجر ” جشنواره اظهار داشت : مسلما اجرا در بخش” به علاوه فجر ” تأثیری به حال من به عنوان یکی از اعضای گروه ندارد . من خیلی تمایلی به حضور نداشتم . از علاقه بچه ها با خبر شدم و دیدم حق شان است ولی فکر می‌کنم وقتی می‌توانست به حال شان خوب باشد که داوری می‌شدند و در بخش اصلی جشنواره حضور می داشتند . من هرگز درخواست حضور در بخش اصلی را نداده ام چرا که باید جشنواره ما را دعوت می کرد . به نظر من بخش ” به علاوه فجر ” بیشتر برای تماشاخانه های خصوصی فایده داشت .

کارگردان نمایش ” تنها راه ممکن ” پیشنهاد داد : این ساختار خیلی خوبی است که اجراهای عمومی به جشنواره تئاتر فجر می آید ، چرا که آثار در شکل پخته ای به جشنواره راه می یابند و اجرا می‌شوند ولی امیدوارم ساختار روشن و واضحی برای انتخاب آثار وجود داشته باشد . یعنی این گونه نباشد که با چانه زنی ، ملاحظه‌کاری و محافظه کاری انتخاب بشوند . فقط برای اینکه همیشه می دانیم که جشنواره تئاتر فجر زیر ذره‌بین تندروها و محل منازعه جناح‌های سیاسی است  . به همین خاطر افرادی را که آثار را برای فجر انتخاب می‌کنند ، ملاحظه کاری می‌کند .

محمد یعقوبی در پایان گفت : امیدوارم جامعه ما به جایی برسد که تا این حد سیاست زده نباشد و انتخاب آثار بر اساس کیفیت شان باشد اما فعلاً از آن روزها فاصله داریم  و به نظر می‌رسد که فعلاً مجبور هستند دست به عصا بروند که نکند فلانی بیاید و اثر او مشکل داشته باشد و برای شان درد سرد ایجاد شود . حتی تندرو ها برای ما که در بخش ” به علاوه فجر ” هستیم مطلب می نویسند و باعث می شود شورای نظارت به ما بگوید این تغییرات را بدهید چرا که جشنواره فجر به هر حال هنوز یک جشنواره سیاسی تلقی می شود .