میهران توماسیان کارگردان ارمنی تبار ترک که با دو نمایش “سار” و ” تو ماهی نیستی” از کشور ترکیه در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده است ، پس از اجرای نمایش “سار” گفت و گویی با خبرنگار تئاتر فستیوال داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .
میهران توماسیان با بیان این نکته که اکثر مواقع با اشیاء اجرا می کند ، در این باره توضیح داد : در واقع با تغییر ظاهر اشیاء داستان هایی را خلق می کنم . کاغذ داستان های بسیاری به ما می دهد به همین خاطر در نمایش “سار” ، داستان های مختلفی درون یکدیگر قرار دارند پس هر لحظه که حس می کنی که نمایش در حال تمام شدن است ، ادامه پیدا می کند و داستان جدید دیگری خلق می شود .
او ادامه داد : این نمایش به هر بیننده ای می تواند داستان یا احساس متفاوتی را منتقل کند به طور مثال برای دانشجویان می تواند مبارزه با امتحانات شان باشد ، برای من مبارزه برای هویتم است چون قصد داشتند هویت و ملیت من و همینطور کل دنیا را از بین ببرند و این هویت را تبدیل به زباله ای کنند اما در نهایت موفق نشدند و از درون این زباله پرنده ای بیرون آمد . بنابراین برای هر کسی این می تواند مبارزه ای باشد در برابر کسانی که سعی می کنند به هر طریقی جلوی راهش را بگیرند اما هر چقدر می خواهند راه شما را مسدود کنند ، شما راه جدیدی پیدا می کنید و دوباره به هدف و امیدتان می رسید .
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه ۱۳ سال از فعالیت گروه تئاتر او می گذرد ، درباره حضور فستیوال های مختلف گفت : ما در فستیوال های مختلفی مانند فستیوال تئاتر آلمان ، فرانسه ، پرتغال ، ارمنستان ، بلغارستان ، آمریکای جنوبی ، لبنان و … شرکت کرده ایم . در هر دفعه با اشیایی که وجود دارد ، بدون داستان خاصی نمایش مان را اجرا می کنیم و داستان را به خود بیننده ها می سپاریم که هر کس هر برداشتی که خودش دوست دارد بکند .
وی همچنین در مورد تفاوت تئاتر و پرفورمنس و اینکه نمایش “سار” در چه دسته ای قرار می گیرد ، به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : اولین تفاوت تئاتر با اجرای من این است که اجرای من دیالوگ ندارد ، گرچه تئاتر هم می تواند دیالوگ نداشته باشد و بعد اینکه من خیلی از صورت و حرکات بدنم برای نشان دادن چیزی استفاده نمی کنم . از نظر من “سار” پرفورمنس است و تئاتر یا رقص نیست .
توماسیان در پایان در مورد وضعیت تئاتر در ترکیه توضیح داد : در ترکیه تئاترهای کلاسیک طرفدار دارد . سالن خصوصی بسیاری وجود دارد ، خانه هایی که آن ها را تبدیل به سالن کرده اند که وقتی از بیرون نگاه می کنی به نظر نمی آید سالن تئاتر باشد ولی درون آن سالنی است که ۵۰ نفر ظرفیت دارد و بیننده هم دارد . در ترکیه تئاتر های خصوصی که به صورت زیرزمینی فعالیت می کنند و تعداد شان خیلی زیاد است ، بسیار قدرتمند هستند چون نسل جوان نمایشنامه ها را می نویسند و به مسائل روز می پردازند . خیلی با آن ها ارتباط برقرار می کنم و نسل نو تئاتر ترکیه را بسیار دوست دارم .
