نمایش “ خرمهره ” نوشته فرهاد نقدعلی و به کارگردانی محسن قصابیان یک از نمایش هایی است که در بخش مسابقه مرور تئاتر ایران در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفته است . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با این کارگردان تئاتر داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .
محسن قصابیان در رابطه با دلیل انتخاب نمایشنامه خرمهره گفت : ” این انتخاب به سال ها قبل بر میگردد ، فرهاد نقدعلی طرحی را حدود پانزده سال پیش مطرح کرد روی آن برای فیلمنامه کار کردیم . ولی بنا به دلایلی نشد . سپس در سال ۸۲ فرهاد نقد علی متنی را به من داد که براساس همان قصه بود و از داستان” خطاکار “چخوف استفاده شده بود ، او فضای متن را به کل عوض کرده بود و خیلی برایم جذاب بود و تصمیم گرفتم که این متن را اجرا کنم . برای اجرای آن تلاش مردیم ولی شرایط مساعد نبود و مشغول به فیلم و سریال بودم . ”
وی افزود : ” در نهایت دوسال قبل بعد از سالها من تصمیم گرفتم دوباره کارگردانی تئاتر کنم ، پیش از این بازیگری کرده بودم ، اما کارگردانی نه و این متن گرفتارم کرد . ”
قصابیان در خصوص اینکه خودش در این نمایش به عنوان بازیگر نیز حضور دارد گفت : ” به علت وقت کم مجبور شدم خودم بازی کنم. البته من بازیگری را خیلی دوست دارم و با بازیگری فعالیتم را شروعم کردم حتی در ” کبودان و اسفندیار ” هر سه پرسوناژ نمایش را خودم بازی می کردم . و یا در نمایش ” ببین چه برفی می آید ” نیز خودم بازی می کردم و هر کدام دلایلی داشت . دلیل این کار به طور مشخص زمان بود من باید در زمانی کوتاه به آن خواسته ای که داشتم می رسیدم.و نمی خواستم که شش ماه طول بکشد. می خواستم در یک ماه و نیم با روزی شش هفت ساعت تمرین بدنی سخت به نتیجه برسم . به همین خاطر تصمیم گرفتم خودم با یکی از بچه ها بازی کنیم و بتوانیم این بده بستان ها را برقرار کنیم و اندازه ها را پیدا کنیم . فکر می کنم در نهایت این بده بستان ها نتیجه داد . ”
قصابیان در خصوص ایجاد تغییراتی در اجرای جشنواره نسبت به اجرای عمومی ” خرمهر ” گفت : ” هر اجرایی برای من یک اجرای جدید است ، اصلا امکان ندارد تغییر نکرده باشد ، سالن عوض می شود ، زمان عوض می شود ، مکان عوض می شود و اجرا یک اجرای دیگر می شود . اجرای سال ۹۴ چیز دیگری بود . در اجرای دوم در سال ۹۵ بازیگری به نام بنیامین اضافه شد که جوکر بود و بین صحنه ها می آمد و کارهایی انجام می داد و در این اجرا نیز یک بازیگر نوازنده اضافه شد که دو قطعه را حین اجرا می نواخت و گیتار الکترونیک به کار اضافه شد . ”
وی در خصوص استقبال مخاطب و نقش مخاطب در پیشبرد این نمایش گفت : ” در اجرای دومی که در سال ۹۵ داشتیم استقبال خیلی بهتر بود . این کار خیلی وابسته به تماشاگر است به همین خاطر ما روزهایی داشتیم که ارتباط خیلی تنگاتنگ بود و اساسا تماشاچی با عکس العمل هایش به ما اجازه اجرا نمی داد . روزهایی هم داشتیم که تماشاگرخیلی به نمایش نزدیک نمی شد . ”
این کارگردان و بازیگر با بیان اینکه ارتباط مخاطب در اجرای جشنواره نسبت به احرای عموم کمتر بود گفت : ” در اجرای اول جشنواره به حدی می خندیدند که نمی گذاشتند ما اجرا کنیم و مشارکت بالایی داشتند اما در اجرای دوم تماشاگران اصلا مشارکت نداشتند و به نوعی واکنش هایشان را پنهان نشان می دادند . ولی به عنوان بازیگر تلاش می کنیم تا بر هر مخاطبی تاثیر بگذاریم . در این نوع اجراها در مفهوم گروتسک تلخی بر مفرح بودن می چربد . ولی در اجراهای دیگر مفرح بودن می چرخد . هرچند تلخی آخر آن بسیار درست است و مخاطب را گرفتار می کند . ”
محسن قصابیان در رابطه حضور در بخش رقابتی جشنواره تئاتر فجر گفت : ” سن من از مسابقه گذشته است . اگر حضور پیدا می کنیم فقط به این خاطر است که معتقد هستم مسابقه چیز خوبی است و باعث قیاس بین آثار و رقابت مثبت بین آثار و ارتقا سطح تئاتر می شود در نتیجه هر چه تعداد آن ها زیاد شود عالی است . فقط باید مراقب باشیم که اتفاقی بیافتد که الان در جشنواره ما در حال رخ دادن است ، اینکه کارهایی که اجرای عموم میروند به جشنواره بیایند و برای جشنواره کار تولید نکنیم . بخش مرور همین است . این اتفاق خوشایندی است و هر چه قدر نسل نو تئاتر بین الملل و مرور تئاتر ایران شکل بگیرد مثبت است و باعث می شود که گروه ها بتوانند خود را قیاس کنند و ببینند داوران چه نظری داشتند . قطعا این باعث می شود که بعد از جشنواره به این فکر کنند که کارشان چه ضعف هایی داشته است . جشنواره همین است که ما تاثیر بگذاریم و تاثیر بگیریم . “
