تمامی دستگاه‌های فرهنگی کشور باید برای حفظ و ارتقای نمایش‌های آیینی و سنتی هزینه کنند. وقتی دانشنامه تعزیه بعد از سال‌ها تلاش و کوشش به‌همت دو تن از استادان و پژوهشگران بنامی مانند دکتر جلال ستاری و خانم لاله تقیان تدوین می‌شود، باید این دانشنامه و ضرورت شکل‌گیری و تدوین آن در بخش‌های مختلف دولتی تعریف شود، چراکه همه این دستگاه‌ها موظف هستند تا چراغ فرهنگ و هنر ما روشن نگه‌دارند.
نمی‌توان به بخش فرهنگ هم مانند بخش اقتصاد نگریست و انتظار داشته باشیم فرهنگ را هم مانند اقتصاد به بخش خصوصی واگذار کنیم زیرا سرمایه کلان فرهنگی در اختیار بخش دولتی یا بخش نزدیک به آن است؛ بنابراین خصوصی‌سازی در امر فرهنگ، شدنی نیست و باید همه دستگاه‌هایی که به‌نحوی به فرهنگ یا هنر مرتبط می‌شوند، در این زمینه به‌اندازه کافی و لازم سرمایه‌گذاری کنند. هم‌اکنون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای برگزاری همین جشنواره نمایش‌های آیینی‌‌سنتی با هزاران مشکل و تنگنای مالی و بودجه‌ای روبه‌رو است. درحالی‌که در همه جای دنیا برای آنچه به هر طریقی پرچم فرهنگ و هنرشان را در دنیا برافراشته می‌کند، به‌سهولت و به‌اندازه کافی سرمایه‌گذاری می‌کنند و کوتاهی در این زمینه را روا نمی‌دانند.
نمی‌خواهم بابت مشکلات و محدودیت‌هایی که در تخصیص بودجه امور فرهنگی و هنری با آن دست به گریبان هستیم، ناله و گلایه کنم اما متاسفم که بگویم هر زمان که پای سرمایه‌گذاری برای فرهنگ و هنر به میان می‌آید، بیشترین میزان صرفه‌جویی را درنظر می‌گیریم درحالی‌که کوتاهی در این زمینه روا نیست و نمی‌توان به امر فرهنگ، صرفه‌جویی توأم با ریاضت را تحمیل کرد.
فراموش نکنیم که نمایش‌های آیینی‌سنتی ما بخشی از فرهنگ عمومی سرزمینمان است و اگر روزی جهانگردی از کشوری دیگر به ایران بیاید و خواستار تماشای نمایشی برخاسته از فرهنگ ملی و اصیل ما باشد، باید بتوانیم او را به سالن‌هایی راهنمایی کنیم که همه گونه‌های مختلف نمایش‌های آیینی‌ و سنتی در آن به صحنه برود. این موضوع بسیار مهمی است که نباید نسبت به آن بی‌اعتنا باشیم.

منبع : روزنامه صبا