نمایش “پناه کاه” به نویسندگی و کارگردانی فرید قادر پناه، رامین معصومیان در تماشاخانه نوفل لوشاتو (ارغنون) اجرا می شود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با آزاده مشعشعی ، یکی از بازیگران این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

از چه سالی وارد حوزه تئاتر شده اید و در چه نمایش هایی حضور داشتید؟

تا به حال در نمایش های “دیوارها” ، “Wow” ، “قایقانع” ، “زندگى یک هنرمند” ، “شام آخر” ، “بازگشت به خانه” ، “عمل کشتن” ، “باران (مونولوگ)” ، “دعوت (مونولوگ)” ، “اسب هاى نشئه” و “پناه کاه” ایفای نقش داشته ام .

در رابطه با قصه این نمایش و متن نمایشنامه توضیح دهید . چه ویژگی داشت که بازی در آن را پذیرفتید؟

متن نمایش جذابیت ها و در عین حال پیچیدگى هایى در روابط و کنش ها داشت و همچنین پیام اجتماعى و فردى قابل تأملى براى من داشت که بازی در آن را پذیرفتم .

در رابطه با ویژگی های نقش تان توضیح دهید.

“سارا” در این نمایش یک شخصیت چند وجهى است که بین تمایلات و خواسته هایش و قوانین و خواست هاى اجتماع کوچکى که در آن زندگی می کند ، در گیر  است . فضای این نمایش در عین حال که سورئال است اما تمام ساختار یک محیط رئال را هم دارد . از این حیث ساختن فضا و نقش در این نمایش برای من بسیار جذاب بود.

با توجه به اینکه قصه ی این نمایش در فضایی سورئال شکل می گیرد برای رسیدن به نقش تان چه کارهایی انجام دادید ؟

من براى ساختن محیط سورئال نمایش مابه ازا هاى خودم را داشته ام. البته کارگردان ها هم با میزانسن هاى دقیق شان کمک زیادى در مسیر آفرینش آن کردند .

باتوجه به اینکه این نمایش میزانسن های پرتحرک دارد آیا بازی در آن چالشهایی برایتان به وجود آورد ؟

بله . هم تمرینات و هم اجرای این نمایش مستلزم صرف انرژى زیادى بود . آمادگى بدن و بیان بالایی نیاز داشت . منظور من از آمادگى بدنى جهت اجراى یک نمایش صحنه اى است که فراتر از آمادگىِ صرفِ فیزیکى است .

صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید :

من از  توجهتئاتر فستیوال  به نمایش ها تشکر مى کنم . امید ما این است که نتیجه زحمات فراوانمان را با شریک شدن لحظه هاى نمایش با مخاطبان خوبمان ببینیم و خستگى ها از تن مان دربیاد . همه ما به امید روز هاى پر رونقِ تئاتر هستیم .