نمایش “یک روز تابستانی” نوشته اسلاومیر مروژک و به کارگردانی پارسا پیروزفر این روزها در سالن ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه می رود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با رضا بهبودی بازیگر این نمایش داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :

رضا بهبودی با اشاره به دوستی دیرینه خود با پارسا پیروزفر ، از همکاری با وی در آثار مختلف گفت : افتخار دوستی و آشنایی ذی قیمت من با ایشان از نمایش “بینوایان” [ بهروز غریب پور ] در سال ۷۶ شروع شد که پارسا پیروزفر نقش ماریوس را بازی می کرد و بنده هم در آن نمایش نقشی داشتم . در نمایشنامه خوانی “خدای کشتار” [ به کارگردانی پارسا پیروزفر ] ، در نمایش های “گلن گری ، گلن راس” ، “سنگ ها در جیب هایش” و حالا “یک روز تابستانی ” [ به کارگردانی پارسا پیروزفر ] فرصت داشتم کنار ایشان باشم و از کار با ایشان لذت ببرم و یاد بگیرم .

این بازیگر پیشکسوت تئاتر در مورد نقش خود در نمایش ” یک روز تابستانی ” ، که بخش کمدی نمایش را بر عهده داشت ، و بهره گیری از فضای بازی کمدین های بزرگ توضیح داد : بازی من در این نقش شاید در ظاهر ، بازی بعضی از کمدین ها را متبادر کند ولی واقعیت این است که کسی را الگو قرار ندادیم . چرا که در آن صورت بایستی بیشتر از این ها از رفتار و یا نوع کمدی آن بزرگواران استفاده می کردیم ؛ در حالی که کمدی گروتسک ، کمدی سیاه مروژک فضای دیگری است و مناسبات دیگری می خواهد . بدن ، حال و هوا و به اصطلاح تحلیل دیگری را می طلبد و طبعا نمی تواند شباهتی به کمدین های بزرگی که البته آن ها هم عوالمی را خلق می کنند و هر کدام شاخصه های خودشان را دارند ، پیدا کند .

وی ادامه داد : ممکن است نویسنده ای ، از جهان ابزوردی که کمدین های بزرگی مثل کیتون ، چاپلین یا لورل و هاردی و امثال این ها ارائه می دهند ، بهره بگیرد ؛ مثلا فصاسازی کارهای بکت ، از لورل هاردی و کیتون متاثر  است ؛ اما مروژک در ادامه سنت کمدی سیاه اسلاو می گنجد . در ادبیات اسلاو تا جایی که به ایران منتقل شده و کم و بیش هم خوانده شده ، وام دار ادبیات سیاه ، کمدی تلخ و فضاهایی از این دست است ؛ بنابراین جنس خودش را می طلبد . ولی حالا چقدر ما و من موفق شدیم ، بحث دیگری است ؛ اما ما مشخصا سراغ کمدین خاصی نرفتیم .

بازیگر نمایش “یک روز تابستانی” در مورد تمرینات مربوط به این نمایش گفت : همیشه صحبت هایی با هم داشتیم و گفت و گوهای اولیه از خیلی وقت پیش شروع شد . اما قبل از عید صحبت ها جدی شد و اگر اشتباه نکنم بعد از تعطیلات عید تمرینات هر روزه مان  را آغاز کردیم و به مدت ۳ ماه  ، هر روز ، تمرین کردیم .

این مدرس تئاتر در مورد تعامل میان بازیگر و کارگردان در تمرینات یک اثر نمایشی اظهار کرد : خلاقیت بایستی در تمرین رخ بدهد و هر کارگردانی چنین اجازه ای را به بازیگر می دهد . البته اندک شماری از کارگردانان این گونه نیستند و به بازیگران خود می گویند که ” این گونه بگو ، اینجا بایست و … ” ولی اغلب کارگردان ها و نیز پارسا پیروزفر اجازه می دهند بازیگر پیشنهادش را مطرح کند ، حالا شاید مورد قبول نباشد .

او اضافه کرد : ایرادی ندارد بازیگر فکری که به ذهنش خطور می کند یا رفتاری که فی البداهه در وجود و پیکرش صورت می دهد را مطرح کند ، در آن صورت بعد از تمرین و اتود ، کارگردان می گوید این کار را نکن یا این کار خیلی خوب بود ، آن را حفظ کن . پارسا پیروزفر هم همین کار را کرد و اجازه داد بنده نیز پیشنهادهایی داشته باشم و خودش هم البته پیشنهادهایی عالی داشت که به من منتقل کرد و در یک تعامل به نتیجه ای مشترک رسیدیم .

بهبودی در مورد مقایسه نادرست آثار یک کارگردان توسط تماشاگران اظهار کرد : مشکلی که در کار بعضی از کارگردان ها وجود دارد این است که تماشاگران ، کارها را با هم مقایسه می کنند که این یک اشتباه است . اشتباه است که فکر کنیم که همه ی آثار یک کارگردان باید در یک از حد کیفیت باشد . هر کاری مختصات خودش را دارد . متن نمایش ، نویسنده آن ، سبک متن و طبعا سبک اجرا ، بازیگرهای متنوع یک اثر ، طراحی صحنه ، اهداف متن و اجرا متفاوت است .

وی افزود : جهان های متفاوتی توسط کارگردان در طول کار حرفه ای اش خلق می شود و قرار نیست مدام بگوییم که به خوبی فلان نمایش نبود یا این از همه بهتر بود . اگر اثری از یک استانداردی پایین نمی آید ، نباید آن را در مقایسه با کارهای بهتر آن کارگردان قرار دهیم . در بازیگری و هر کاری همین است .  یعنی وقتی بازی بازیگری در یک متن و سبک اجرایی درست است ، نباید بگوییم به خوبی بازی اش در فلان فیلم یا تئاتر نبود . آن اثر مختصات دیگری داشته و آن نقش نیز ویژگی های دیگری داشته است . در جهان تالیفی آثار به مشترکاتی برمی خوریم ، اما هر اثر جهان خودش را دارد .

باید تماشاگران عزیز به این ها هم دقت داشته باشند و اثر را با توجه به مولفه های خودش نگاه کنند . با پیش برداشت ها یا در حین دیدن نمایش با رجوع به اجراهای دیگر ، نبایستی یک اثر را مورد مقایسه قرار داد . هر اثر هنری ، هر هنرمندی ، جهان خودش را خلق می کند و نبایستی با یکدیگر مقایسه شود .

رضا بهبودی در پایان در مورد استقبال و بازخورد تماشاگران از نمایش “یک روز تابستانی” گفت : از لحاظ کمی که شاهد هستید خوشبختانه نمایش در دو سانس اجرا می شود و همچنان برای روزهای آینده همه بلیت ها رزرو شده است . راجع به کیفیت هم اگر نگاهی به کامنت ها بیاندازیم ، منظور کامنت تماشاگران عام است و نیز کسانی که حرفه ایِ این کار هستند ، در مجموع یک رضایت خاطر وجود دارد .