“آقا دلبر” یک نمایش ایرانی ساده و اصولی است . نمایشی که با قصه ای جذاب و خوش ریتم ، سعی کرده است در عین پایبند بودن به المان ها و ویژگی های خاص این نوع از آثار ، در نگارش قصه ی نمایش های ایرانی تازگی به خرج دهد .

مهم ترین نقطه قوت این نمایش نیز همین است . قصه با روایت خرده پی رنگ ها به خوبی به پرسوناژهای اصلی نمایش این فرصت را می دهد تا به مخاطب معرفی شوند و تکرار تکه کلام ها و اکت های بازیگران از تماشاچی خنده می گیرد .

قصه از این قرار است : یک گروه نمایشی که از همان ابتدا روابط بین آنها برای مخاطب معرفی می شود می خواهند برای ناصرالدین شاه و سوگلی اش ، نمایشی بازی کنند و باعث شادی آنها شوند . در این بین گره های مختلفی در قصه ایجاد می شود که باز شدن آن برای مخاطب جذاب است .

اجرای این “نمایش در نمایش” ، دست نویسنده را برای قرار دادن پرسوناژها در موقعیت های مختلف باز می کند و می تواند به نمایش های خاص نمایش های ایرانی من جمله سیاه بازی ، نمایش قصه ای از شاهنامه ، زن پوشی و … . گریزی زده شود . که در نهایت همه ی این ها در قالب قصه و طراحی شده و بسیار اصولی و جذاب از کار درآمده است .

کارگردانی نمایش نیز با طراحی میزانسن ساده ی مرسوم در این گونه نمایش ها از تمام فضاهای صحنه ، استفاده کند . جای گیری درست بازیگران ، استفاده ی به اندازه از موسیقی از نقاط قابل توجه کارگردانی این نمایش است .

بازی بازیگران این نمایش درخشان است . نه اکت اضافی دارند و گویا بداهه گویی هم نمی کنند ، اگر هم بداهه گویی در اجرا وجود داشته باشد ، چنان بر متن مسلط هستند که به چشم مخاطب نمی آیند و با کلیت اثر هم خوان است . بازیگران این اثر به خوبی توانسته اند با تکیه کامل به متن و سوار شدن بر نقش شان مخاطب را بخندانند .

طراحی صحنه ی نمایش هم ساده و کاربردی است و با چند المان توانسته اند فضاهای مختلف را بوجود بیاورند .

همچنین انتخاب درست تماشاخانه سنگلج برای اجرای نمایش ایرانی “آقا دلبر” به عنوان یکی از قدیمی ترین تماشاخانه های تهران در موفقیت این اجرا بی تاثیر نیست چرا که قطعا قدمت این تماشاخانه می تواند بر حس نوستالژیک مخاطب تاثیرگذار باشد .

و در پایان : در ایامی که اغلب مردم از شرایط اقتصادی و… خسته هستند و بیش از هر زمانی به خندیدن و شاد بودن نیاز دارند ، “آقا دلبر” به عنوان یک نمایش کمدی ، روی صحنه ی سنگلج دلبری می کند و مخاطب می تواند با خیال راحت یک اجرای دلبرانه در تئاتر ببیند و به معنای واقعی بخندد و راضی و سرحال از سالن تئاتر خارج شود .

آرزو شفق – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال