در گفت و گوی اختصاصی با تئاتر فستیوال :

سجاد داغستانی :گاهی اشتباه کردن زیبا است چرا که ما کپی برداری و تقلب نمی‌کنیم.


نمایش “پس از برخورد جسم سخت به سر” به نویسندگی و کارگردانی سجاد داغستانی پس از یک دوره اجرا ، در حال حاضر روزهای شنبه در تماشاخانه مهرگان به روی صحنه می رود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با وی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :

تئاتر فستیوال

سجاد داغستانی در ابتدا در مورد نمایشنامه “پس از برخورد جسم سخت به سر” گفت: این نمایشنامه در اصل در نسخه چاپی اش که تا اوایل سال آینده منتشر می شود ، چهار اپیزود است . زمان نگارش متن ، چهار تم یک خطی داشتیم که می‌خواستیم معضلات اجتماعی ، عشقی ، سیاسی و هنری را در قالب ذهن چهار دیوانه که پس از برخورد جسمی سخت به سرشان این دیوانگی برایشان به وجود آمده است ، ارائه دهیم . متأسفانه در طول تمرین ها به خاطر اینکه حداقل بیست دقیقه به زمان فعلی کار اضافه می‌شد ، اپیزود آخر را حذف کردیم و سه اپیزود ارائه کردیم ، البته اپیزود آخر که مربوط به معضلات هنری می باشد ، به زودی در غالب یک منولوگ جداگانه ارائه خواهد شد .

وی ادامه داد : تحقیقات نوشتاری متن حدود سه ماه طول کشید ، با توجه به این که خیلی از چیز هایی که در متن می‌گوییم باید مستند می‌بود ، خاصه در بخش سیاسی که به تاریخ معاصر ایران مربوط می‌شود ، کتاب های بسیاری خواندیم ، مستندهای بسیاری دیدیم ، با دوستان و سیاسیونی که در آن دوره بودند مصاحبه کردیم ، به خانه و محل سکونت آنها و جاهایی که این اتفاقات در تهران رخ داده و بر سر مزارشان رفتیم . همه ی این ها به ما کمک کرد تا اپیزود مصدق شکل بگیرد و حول محور اپیزود مصدق ، اپیزود های دیگر شکل گرفت .

نویسنده “پس از برخورد جسم سخت به سر” در مورد اپیزودهای نمایش توضیح داد : در اپیزود اول سعی می‌کنیم یک معضل اجتماعی را در قالبی ارائه کنیم که تماشاچی در خلسه فرو برود و خستگی ، سکون ، لختگی در او ایجاد می‌شود . اپیزود دوم وظیفه اش این است که این خستگی را برطرف و مخاطب را بیدار و زنده کند ، به همین خاطر تم طنز دارد و مخاطب را برای آنچه که به آن چَک نهایی می گوییم که اپیزود سوم و سیاسی کارمان است ، آماده می‌کند . در واقع تمام بازیگران و تماشاچیان نوعی جوانان وطن هستند که آن شعر برایشان خوانده می‌شود و تاریخ معاصر را در دوره های مختلف از دهه سی و چهل تا همین حالا در قالب های مختلف با دغدغه های مختلف ارائه می دهیم .

کارگردان نمایش “پس از برخورد جسم سخت به سر” در مورد تمرینات این نمایش اظهار کرد : سه ماه تحقیقات متن و یک ماه و نیم نوشتار آن طول کشید و به واسطه اینکه فقط تمرین پلاتویی نداشتیم ، تقریبا سه ، چهار ماه تمرین هایمان طول کشید . برای تحقیق میدانی ، همه با هم به محل های نگهداری دیوانه ها ، امین آباد و یکی ، دو جای خصوصی و دولتی رفتیم . برای اینکه بدانیم این افراد چقدر با یکدیگر فرق دارند ، با دوستانی که به این بیماری دچار هستند مصاحبه کردیم . این سالاد کلماتی که در اجرایمان ارائه می‌کنیم ، نشأت گرفته از همین مصاحبه ها و رئالیته ای که در رفتار این آدم ها در واقعیت وجود دارد ، می باشد . به خاطر همین شاید بگویم دو ماه تمرین پلاتویی مان طول کشید ولی حداقل دو ماه هم جدا از این تمرین ها ، تحقیق میدانی داشتیم . بچه های گروه کتاب خواندند ، متن نوشتند ، شخصیت ها را با هم بالا و پایین ، حذف و اضافه کردیم و در نهایت متن به این روز رسید .

سجاد داغستانی در مورد انتخاب شنبه ها برای اجرای این نمایش و استقبال مخاطبان گفت : از روز اول که کار را شروع کردیم ، تصمیم گرفتیم چون اجرا و نوع ارائه مان متفاوت است ، روز متفاوتی را هم انتخاب کنیم . ما شش شنبه در یکی از تماشاخانه ها این نمایش را اجرا کردیم و چون استقبال مخاطب خیلی خوب بود و رفته رفته هم بیشتر شد ، تصمیم گرفتیم که مجدد این کار را اجرا کنیم و برای سه ، شنبه در سالن مهرگان اجرا گرفتیم که آنقدر استقبال خوب بود که برای یک اجرای دیگر در روز یکم دی ماه دوباره آن را تمدید کردیم . تا روزی که مخاطب باشد و نمایش را دوست داشته باشد ، این نمایش را اجرا خواهیم کرد . بعضی از مخاطبان چند بار می‌آیند و کار را می‌بینند ، هم به خاطر اینکه بهتر نمایش را بفهمند و هم اینکه آدم های دیگری را می‌آورند و به ما معرفی می‌کنند . فکر می‌کنم تا پایان امسال باز هم چند اجرا داشته باشیم .

کارگردان نمایش “پس از برخورد جسم سخت به سر” در پایان گفت : از شما و همکارانتان در سایت تئاتر فستیوال و نقدهایتان و کسانی که این مصاحبه را مطالعه می‌کنند ، تشکر می کنم . تمام هدف من و گروهم ارائه ای بوده که در ایده ی اول ، دوم و سوم ما نمی‌گنجید ، بنابراین سعی کردیم ایده های اولیه مان را دور بریزیم و ایده نهایی مان را به اجرا درآوریم . به همین خاطر در مواجهه با اجرای ما ، مخاطب در ابتدا گیج می‌شود و بعد یواش یواش با آن اخت می‌شود .

ما شروع کننده‌ این مسیر نیستیم اما می‌توانیم باعث شویم دوستان دیگری هم این کار را انجام دهند و از تکرار اجرا هایی که در این روزگار می‌بینیم ، بپرهیزیم و دور بشویم . شاید اشتباه کنیم اما به نظر من این اشتباه زیبا است به خاطر اینکه کار خودمان را می‌کنیم ، تقلب و از کسی کپی برداری نمی‌کنیم و خودمان هستیم .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *