نمایش « کمیته نان » به نویسندگی و کارگردانی لیلی عاج از ۲۳ اردیبهشت ماه تا ۳۱ خرداد ماه در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا می شود .  ارسطو خوش رزم در کنار الهام شعبانی ، شاهو رستمی ، لبخند بدیعی و … از بازیگران این نمایش هستند . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با بازیگر این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

پس از مطالعه نمایشنامه « کمیته نان » ، چه موضوعی بیشتر شما را ترغیب به بازی در این نمایش کرد؟

اصولا متن های خانم لیلی عاج چون به دردهای اجتماعی و مسائل و مشکلات روز جامعه می پردازد و همیشه از بین تمامی این معضلات ، به دراماتیک ترین شکل ممکن به آن دسته ای می پردازد که شاید کمتر به آن توجه شود ، ولی وقتی نگاه می کنیم ، می بینیم که چقدر دردناک و تاثیر گذار است . از این رو همیشه نوشته های خانم عاج برای من جذاب و چالش برانگیز است و به عنوان یک بازیگر ، وظیفه خودم می دانم که در نمایش هایی با این مضمون بازی کنم که شاید کمترین صدایی باشم که درد جامعه ای که در آن زندگی می کنم را فریاد بزند و هیچ فرصتی مغتنم تر از نمایشنامه های لیلی عاج برای این رسالت نیست .

در خصوص نقش تان بگویید . تحلیل تان از پرسوناژ « آراد » در این نمایش چیست ؟

نقشی که من در نمایش « کمیته نان » بازی می کنم در نمایشنامه به لحاظ درام بسیار حساس و لب مرز است ، چون در حقیقت من در دو نقش بازی می کنم و تماشاگر بعد از پایان کار متوجه این موضوع می شود ( شاید هم نشود ) بسیار برای من چالش برانگیز و جذاب است . این باعث می شود از بازی در این نقش سرشار از لذت و انرژی باشم .

برای این نقش بسیار زحمت کشیده ام تا بتوانم در کوچکترین لحظه هایی که می شود ، کاشت هایی را در ذهن تماشاچی ایجاد کنم که در انتها ، از موقعیتی که نمایش ، تماشاگر را در آن قرار می دهد ، شگفت زده شود و بعد از اتمام نمایش برای فهمیدن تفاوت آن مجبور به تفکر و مرور دوباره اجرا و بازی من شود . وقتی بازخورد تماشاگرانی که اجرا را دیده اند و بعد با آن ها صحبت می کنم را می بینم‌ و می شنوم ، برایم بسیار جذاب است وقتی این ریزه کاری ها و تفاوت های کوچک را دیده اند و هیجان زده شده اند . خستگی از روح و جسمم پر میکشد . امیدوارم در این کار و ارائه این نقش موفق بوده باشم .

بعد از نمایش « قند خون » ، این دومین همکاری شما با خانم عاج است . نظرتان درباره این همکاری و دیدی که خانم عاج در آثارشان دارند چیست ؟

کار کردن با لیلی عاج بسیار سخت و بسیار آسان است . سخت از این نظر که لیلی عاج بسیار دقیق و سخت گیر است .  به عنوان نویسنده ، اشراف کامل به کاراکترهایی که می نویسد دارد و از هر نظر آن ها را می شناسد ، پس برای اینکه بتوان کاراکتر را آن طور که می خواهد خلق کرد و نشان دهد ، برای بازیگر بسیار سخت و چالش بر انگیز است .

 لیلی عاج از کوچکترین نقص در ارائه کاراکتری که در نمایشنامه اش خلق کرده عبور نمی کند و این بازیگر را مجبور می کند تا تمام‌ تلاش و توانش را به کار بگیرد تا نقش را به درستی خلق و ایفا کند . بسیار آسان است از این جهت که لیلی عاج در مقام نویسنده و کارگردان می داند که چه می خواهد و از ابتدا تکلیف تو به عنوان بازیگر با او روشن است . می توان به او کاملا اعتماد کرد و خود را به او و کاراکتری که نوشته سپرد . ضمن اینکه به عنوان یک انسان بسیار زلال ، شریف ، محترم و از همه مهم تر یک دوست و رفیق است . در مجموع کار کردن با لیلی عاج برای من بسیار لذت بخش است و به کار کردن با او افتخار می کنم .

رابطه ی آدم های این نمایش و موقعیتی که در آن قرار گرفته اند را با جامعه امروزمان چگونه می بینید ؟

« کمیته نان » با اینکه به خصوص به مسائل کولبر های کرد می پردازد ولی در مجموع درد قشر عظیمی از جامعه امروز را فریاد می زند . همه کاراکترهای این نمایش می توانند نماینده هر انسان دردمند و مظلومی در جامعه ما باشند . هر کسی این نمایش را ببیند قطعا برای هر کدام از کاراکترها چندین نمونه غریب و آشنا در ذهنش خواهد داشت و این ویژگی یک کار اجتماعی و دغدغه مند است .

صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید .

نه به عنوان بازیگری که در نمایش «کمیته نان » بازی می کند ، به عنوان یک فرد که در این جامعه زندگی می کند توصیه می کنم در هیاهوی این روزها که تئاترهایی صرفا با حضور چهره های شناخته شده یا تئاتر های به اصطلاح لاکچری مد شده که با پول هایی که این روز ها مشخص شده از کجا می آید و در آینده بیشتر هم شنیده و دیده خواهد شد از کجا آمده است ، با تبلیغات چند ده و بعضا چند صد میلیونی ، سعی در جذب مخاطب دارند ، نمایش هایی مثل «کمیته نان » را ببینید و حمایت کنید . چون رسالت این نمایش ها کسب درآمد و پول های آنچنانی نیست و نمی تواند باشد ، رساندن صدای مردم دردمند و مظلومی است که بخش زیادی از جامعه ما را تشکیل داده اند .