یادداشتی بر نمایش ” بگذار پرنده ها بخوانند ” به کارگردانی روشنک کریمی – جشنواره نمایش عروسکی مبارک
تئاتری موفق است که در نگاه اول با مخاطب ارتباط برقرار کند و هرچه این ارتباط بیشتر شود ، نتیجه کار بهتر خواهد بود.
متن نمایش ” بگذار پرنده ها بخوانند ” از آن دست نمایشنامه هایی است که هم خواندن قصه اش جذاب است و هم دیدن نمایشی عروسکی از آن متن می تواند مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد و او را به فکر وادار کند .
اولین سوألی که پس از مواجه با ” بگذار پرنده ها بخوانند ” در ذهن مخاطب نقش می بندد این است که هارک واقعاً کیست ؟!
و همین سوأل سبب می شود مخاطب در حین نمایش مدام این فرد را مورد واکاوی قرار دهد ، فردی که هیچ از دنیا نمی خواهد حتی مرگ هم برای او شوخی ست . نه به دنیا مادی دلبستگی دارد و نه از مرگ می ترسد . رفتن از این دنیا را باور دارد و تنها هدف زندگی او ، بودن در کنار پرنده هایی ست که هنوز پرواز را یاد نگرفته اند تا آنها بتوانند زمستان را سر کنند .
” بگذار پرنده ها بخوانند ” داستانی ساده دارد و اتفاق مهمی که در این نمایش می بینیم این است که دنیای متن و ساختار آن بسیار به هم نزدیک است و همه چیز سر جایش اتفاق می افتد ، ریتم نمایش کند است ولی این کندی کار مخاطب را آزار نمی دهد بلکه نشان از آن دارد که کارگردان سعی بر آن داشته که هیچ بی نظمی در متن و اجرا دیده نشود . ما نتیجه تلاش کارگردان را می توانیم در بازی خوب گرفتن از بازیگران نمایش ، طراحی دکور و صحنه و همچنین میزانسن های نمایش به عینه مشاهده کنیم . که این عوامل در دریافت سوژه داستان بسیار موثر بودند .
بازی بازیگران نمایش درست و منطقی پیش می رود و پرسوناژهایی را خلق می کنند که برخلاف گریم ساده ای که به همراه ماسک پوشیده شده است ، به طور کامل هویت آن ها را بیان می کند .
دکور نمایش خلاقانه و قابل انعطاف طراحی شده است به گونه ای که فضا را برای مخاطب باور پذیر می کند ، انتخاب موسیقی و صداگذاری نیز به درستی صورت گرفته و کار را به اثری بی نقص تبدیل کرده است . همچنین نکته قابل توجه این نمایش نشان دادن خواب های هارک توسط تکنیک سایه که فضایی متفاوت را خلق کرده است .
نمایش ” بگذار پرنده ها بخوانند ” در عین سادگی تعلیق دارد ، تعلیقی که در انتهای داستان رخ می دهد و تأکیدی است بر ابزورد بودن این اثر نمایشی . چرا که مرگ چه در پاییز و چه بهار خلاصه از راه می رسد و هارک را با خود می برد .
نقطه قوت نمایش همگام بودن متن و اجراست زیرا در پس هر اثر نمایشی مفهومی نهفته است و اندیشه ای را دنبال می کند ، حال این اثر زمانی می تواند برای مخاطب لذت بخش باشد که مخاطب را با اثر همسو کند و او را به درک معنای اثر برساند که خوشبختانه آن را ما در نمایش ” بگذار پرنده ها بخوانند ” می توانیم مشاهده کنیم .
نسترن داوودی – تئاتر فستیوال
نمایش نمایش خوبی بود ولی نمی دونم چرا مدت زمان تعویض دکور بین پرده ها اینقدر طول میکشید !!؟
یکی از بهترین کارهایی بود که تو جشنواره دیدم.
خسته نباشید واقعا.
من ۱۲ ساله که کار تئاتر کودک انجام میدهم.
امسال یکی از بدترین جشنواره هایی بود که دیدم. کارها اغلب ضعیف بودند.از کارهای بین الملل هم کار چین رو دیدم که خیلی بد بود.
البته نمایش خانم کریمی جزو معدود کارهای خوبی بود که دیدم.