نمایش خیابانی “بی پیش بی اجازه” به نویسندگی مهسا افتحی و کارگردانی میثم سرآبادانی یکی از نمایش هایی است که در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد. به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:

میثم سرآبادانی در مورد موضوع نمایش “بی پیش بی اجازه” توضیح داد: نمایش راجع به دغدغه ی افرادی است که مستاجر هستند و با صاحب خانه ها سر اجاره و پول پیش وارد چالش می‌شوند. نمایش داستان زندگی یک زوج جوان است که بعد از سال ها مواجه شدن با صاحب خانه های مختلف و اختلافاتی که بر سر اجاره و پول پیش داشته اند، مجبور می‌شوند داخل خیابان زندگی کنند. در نمایش به شکل روایی داستان مواجه شدن آنها با صاحبخانه های مختلف را به نمایش می‌گذاریم.

سرآبادانی در پاسخ به سوال خبرنگار تئاتر فستیوال مبنی بر این که او چندین سال است تئاتر خیابانی کار می‌کند و دلیل انتخاب این نوع تئاتر و مزیت آن نسبت به تئاتر صحنه ای چیست، گفت: سوال خوبی پرسیدید، تصور غلطی که گاها در بین اهالی تئاتر وجود دارد، این است که فکر می‌کنند چون بچه های تئاتر خیابانی فرصت، امکانات و ظرفیت اجراهای صحنه ای را ندارند، به این فرم از تئاتر روی آورده اند، در صورتی که این اشتباه بسیار غلطی است و اصلا اینطور نیست. تئاتر خیابانی ساختار خودش را دارد و کاملا قوی است. این تصور، تصور قشنگ و خوبی نیست.

همانطور که خودتان هم سال های سال در کنار جشنواره بوده اید، می‌دانید که تئاتر خیابانی به خاطر بی واسطه بودنش، تماشاگرانش از تمام طیف های جامعه هستند. از طبقه فرودست تا بالادست جامعه می‌ایستند و نمایش را می‌بینند، نفس به نفس بازیگر و چشم در چشم نمایشگران، نمایش را دنبال می‌کنند. چون همان لحظه شما می‌توانید عکس‌العمل شان را ببینید، با توجه به عکس‌العمل تماشاگر، اتفاقات نمایش هم ممکن است عوض شود. بر خلاف چیزی که در تئاتر صحنه‌ای داریم و تماشاگران انتخاب می‌کنند که چه نمایشی را ببینند و بابت دیدنش هم بلیت تهیه می‌کنند.

او در این رابطه ادامه داد: البته تئاتر خیابانی هیچوقت برای موازی کاری با تئاتر صحنه ای نبوده است و این دو نوع تئاتر مکمل یکدیگرند. همانطور که می بینیم الان در کشور ما جشنواره های تخصصی تئاتر خیابانی، اگر بیشتر از جشنواره های تئاتر صحنه ای نباشند، حداقل همسان هستند و همانطور که ملاحظه می‌کنید، تئاترهای خیابانی هستند تماشاگری که بیرون از سالن ها ایستاده را به وجد می‌آورند. در یک ظرفیت بسیار زیادی بین هزار تا دو هزار تماشاگر می‌ایستند و نمایش ها را می‌بینند و لذت می‌برند.

این کارگردان تئاتر خیابانی در مورد فعالیت های آینده خود و حضور در جشنواره ها گفت: ما سعی می کنیم به فراخور فراخوانی که جشنواره ها ارائه می‌دهند، در جشنواره شرکت کنیم. حقیقتش هنوز فکر نکرده ام که چه کاری باید انجام دهم. ولی آن چیزی که مشخص است این است که همیشه دغدغه مردم و طبقه فرودست جامعه را داشته ام که بتوانند با نمایش ارتباط برقرار کنند. می توان در قالب نمایش خیابانی مردم را با تئاتر آشتی داد، کاری که دوستان کانون تئاتر خیابانی و دفتر تئاتر خیابانی و مدیران جشنواره ها سال های زیادی است که دنبالش هستند. همیشه دلمان می‌خواهد نمایشی کار کنیم که مخاطب با آن ارتباط برقرار کند و برایش جالب باشد، نمایشی سرد و دگم و از بالا به پایین نباشد و همه ی طیف ها با آن ارتباط برقرار کنند.

میثم سرآبادانی در پایان گفت: از دبیر جشنواره، آقای برهانی مرند بسیار متشکرم که امسال به دلیل شرایط مختلف واقعا خیلی اذیت شدند. از آقای شهرام کرمی مدیر کل محترم مرکز هنرهای نمایشی، جناب آقای خلیلیان و همه‌ی دوستانی که چراغ تئاتر را روشن نگه می‌دارند و برای بچه های تئاتر خیابانی، مخصوصا بچه های تئاتر شهرستان ارج و قرب قائل هستند، تشکر می‌کنم. دست همه شان را به گرمی می‌فشارم و امیدوارم فارغ از خیابانی یا صحنه ای بودن، اتفاقات خوبی برای تئاتر مملکت ما بیافتد.