در مصاحبه اختصاصی با تئاتر فستیوال :

نجمه مهرابی خوزانی : در « صد سال به این سال ها » آیین های نوروزی زنده می شود


نمایش خیابانی « صد سال به این سال ها » به کارگردانی نجمه مهرابی خوزانی از خمینی شهر در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سیزدهم بهمن ماه در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی به کارگردان این اثر داشته است که می توانید در ادامه بخوانید :

تئاتر فستیوال

در خصوص اجرای نمایش خیابانی « صد سال به این سال ها » توضیح دهید .

طرح و خلاصه ی این نمایش راجع به زنی است اهل اصفهان که دو فرزند دارد و سرپرست خانوار است و به واسطه ارث و میراثی که به او رسیده ، وضع مالی خوبی دارد اما کمی خسیس است . هدف من و نویسنده از نوشتن و اجرای این نمایش ، زنده کردن آیین های نوروزی بود و گریزی به نمایش تخته حوضی ، خیمه شب بازی و مبارک زدیم . دوست داشتیم آیین ها و سبک نمایش های قدیمی را زنده کنیم تا مردم الان هم از دیدن آیین های گذشته لذت ببرند و استفاده کنند .

سابقه حضور در جشنواره های دیگر هم داشته اید؟

بله . آخرین جشنواره ای که رفتم ، جشنواره مهر کاشان با دو اثر بود . یکی نمایشنامه خوانی و دیگری نمایش خیابانی « مین » که قرار است در جشنواره ی این دوره تئاتر فجر اجرا برود . در آن نمایشنامه خوانی ، جایزه بازیگری اول را دریافت کردم و در نمایش « مین » هم جایزه های زیادی گرفتیم . در جشنواره های ملی دیگری هم مثل جشنواره مقاومت ، جشنواره کودک شیراز حضور داشته ایم .

دلیل انتخاب تئاتر خیابانی و مزیت آن نسبت به تئاتر صحنه ای چیست؟

ما در شهرستان خمینی شهر ، یک نمایش صحنه ای برای کودکان به نام « خاله سوسکه در شهر رویاها » آماده کردیم و تصمیم داشتیم آن را به روی صحنه ببریم که یا سالنی برای اجرا نبود یا قیمت پول خونمان را داشت . متاسفانه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرمان از ما حمایت نکرد و به اثرمان برای اجاره مجوز ندادند . بعد از آن ما با همان نمایش به جشنواره ای رفتیم که اتفاقا آقای نادر برهانی مرند یکی از داورها بود و همان نمایش ، چهارده جایزه دریافت کرد .

از سوی دیگری شهردارخمینی شهر هم از ما خواست که نمایش اجرا کنیم . دیدیم تئاتر صحنه ای که نمی‌توانیم کار کنیم ، بنابراین تئاتر خیابانی اجرا کردیم . الان سال ها است که تئاتر خیابانی کار می‌کنیم و دوست نداریم از این کار بیرون بیاییم ، چون شیرینی خودش را دارد ! اینکه نفس به نفس تماشاچی هستیم و آنها همراهی ات می‌کنند و شاد می‌شوند و همراه با نمایش ، احساس خوشحالی یا ناراحتی می‌کنند . این انرژی ما را برای یک اجرای نمایشی صد چندان می‌کند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *