یادداشتی بر نمایش “ملاقات با بانوی سالخورده”
“ملاقات با بانوی سالخورده” به کارگردانی “هادی حجازی فر” و نویسندگی “فردریک دورنمات” بعد از اجرای خود در دوسالانه ی عروسکی تهران – مبارک در سالن اصلی تئاتر شهر به روی صحنه رفته است .
اولین و بزرگترین ایراد این نمایش که خود را با عنوان نمایش زنده ی “عروسکی” بزرگسالان معرفی می کند ، عروسکی نبودن این نمایش است . صرف حضور چند عروسک در یک نمایش ، اثر تبدیل به کاری عروسکی نمی شود . در این نمایش حضور قاضی و یا شاهد چه در قالب عروسک و یا انسان تفاوتی در نمایش ایجاد نمی کند . حتی می توان این عروسک ها را حذف کرد و باز هم اتفاقی در کل این نمایش نیافتد .
نمایشنامه ی این کار از قصه ی خوبی برخوردار است که توانایی همراه کردن مخاطب با خود را تا انتها دارد ، ولی ضعف کارگردانی باعث شده است که نه تنها چیزی به متن اضافه نشود بلکه در چند مورد نمایش از ریتم بیافتد ، به طور مثال بعد از اجرای شعر کفش زرد .
مجموع بازی بازیگران نیز قابل قبول بود . بازی “پریناز لطف الهی” که نقش بانوی سالخورده را برعهده داشت کاملا یکدست از کار درآمد و توانایی وی در اجرای آن صدای خش دار تا انتهای نمایش به شکل گیری پرسوناژ او کمک به سزایی کرد . و این خود جزو نقاط قوت این کار محسوب می شود .
استفاده مناسب از تمام صحنه و دکور نیز در این نمایش قابل قبول بوده است . ولی با این حال میزانسن کار ایراداتی در خود داشت . (به طور مثال در چند قسمت از نمایش بازیگران همدیگر را ماسکه می کردند .)
زمان نمایش نیز در اجرای عمومی همانند دوران جشنواره با آنچه اعلام شده بود تفاوت داشت .
با تمام آنچه گفته شد نمایش “ملاقات با بانوی سالخورده” نمایشی قابل دیدن است . نمایشی که می توانست با برطرف کردن اشکالاتی مانند میزانسن و ریتم که در جشنواره ی عروسکی هم در آن دیده می شد ، تبدیل به نمایشی قابل قبول شود .
آرزو شفق – تئاتر فستیوال
