امین بهروزی که تاکنون نمایش هایی چون “گستره سکوت” ، “غروب بارانی بیست و پنج خرداد هفتاد و شش” ، “شوفاژنشین ها” و … را به روی صحنه برده است ، با نمایش “روزهای بی باران” در بخش تولیدات تازه ی تئاتر سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده است که در سومین روز جشنواره در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت . امین بهروزی طی گفت وگویی که با خبرنگار تئاتر فستیوال داشت ، از چگونگی شکل گیری”روزهای بی باران” و کیفیت برنامه ریزی های سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر به دبیری سعید اسدی گفت .
الناز امیرخانی – تئاتر فستیوال : امین بهروزی در مورد ایده ی شکل گیری نمایش نامه “روزهای بی باران” توضیح داد : دو سال پیش خیلی دغدغه ی این را داشتم که راجع به مفاهیمی بنویسم که در تئاتر ما کم است ، راجع به عشق ، جای خالی آدم ها ، دوست داشتن و راجع به اینکه چقدر در این دنیا با همین مناسبات عجیب و غریب ، ترافیک ، دود ، پول و … مانند دیالوگ نمایش هنوز ، چقدر همه ی زندگی عشق است و بقیه اش کشک ! این ایده به ایده ی گم شدن رسید ، که اگر در این شهر کسی را گم کنیم باید چه کنیم ؟ بعد با ایده از دست دادن یک آدم و عشق ترکیب شد و این نمایشنامه شکل گرفت . البته نمی خواهم نمایش را لو بدهم چون اجرای عمومی در پیش داریم که امیدوارم به زودی اتفاق بیفتد .
این نویسنده و کارگردان تئاتر با بیان اینکه بدون هیچ تعارف و تملقی ، دبیر جشنواره امسال خیلی انتخاب خوبی بوده است ، گفت: من می دانم آقای اسدی چقدر سختی کشیده اند و شاید از این حرف خوشحال نشوند ولی واقعا چرا ما نباید یک دبیر ثابت داشته باشیم ؟ یعنی مثل خیلی از فستیوال های بین المللی عمل کنیم . چون وقتی یک دبیر می آید ، تازه می فهمد چه مشکلاتی وجود دارد و چه باید کند ، سال بعد می رود و دیگری می آید و دوباره او باید تجربه ای دیگر را از اول داشته باشد .
او در ادامه گفت : به نظرم تا بدین جای جشنواره دو عنصر خیلی مهم رعایت شده است : نظم و عدالت ، که حتی عدالت از نظم هم بیشتر رعایت شده است . چون ما با تعداد زیادی متقاضی ، فضاهای محدودی داریم ، به طور مثال در بخش تازه های تئاتر از اسم کسانی که رد شدند ، اصلا به نام ها توجه نشد و این اتفاق به درستی افتاد .
بهروزی با بیان اینکه جشنواره تا بدین جا نظم خیلی خوبی داشته است ، در مورد انتخاب آثار بخش مسابقه و داوری آثار گفت : فقط من ابهام هایی راجع به داوری دارم که انتقاد نیست و فقط ابهام است . اینکه نمی دانم این سی و اندی کار که در بخش مسابقه تئاتر ایران قضاوت می شوند ، بر چه اساسی انتخاب شده اند ، در بخش مسابقه بین الملل نیز همینگونه است . به هر حال کاری که هفتاد اجرا رفته است با کاری که یک اجرا داشته ، کمی فرق می کند . البته امیدوارم داوران این موضوع را مدنظر قرار بدهند . بخش مهمان هم وارد بخش داوری شده که کمی کار سخت شده است .
کارگردان نمایش “زخمه” در ادامه گفت : من مواردی را هم نفهمیدم ، مثلا به علاوه تئاتر چیست ؟ چون کسانی که به جشنواره آمده اند به هر حال از یک هفت خوان عبور کرده اند . البته ابهام هایی که من دارم در قیاس با نظم و عدالت جشنواره بسیار ناچیز است . ما در سالنی که مورد نظرمان بود اجرا رفتیم ، مسئولین تئاتر شهر خیلی با ما همکاری کردند ، همه چیز سر وقت و منظم بود . برنامه ریزی ها ، فراخوان ، بازبینی به شدت خوب برگزار شده است . امیدوارم این ابهامات بعدا که داوری ها مشخص شود ار بین برود .
امین بهروزی در پایان به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : باید سیستمی طراحی شود که دبیر ثابت بماند و شکل مشخصی برای داوری ها پیدا شود . به نظرم جایزه خیلی مهم است ، چون حتی اگر به تاریخ تئاترمان نگاه کنیم ، بسیاری از افراد با جوایزی که گرفتند توانستند مطرح بشوند . نمی خواهم بگویم جایزه همه چیز است اما اهمیت زیادی دارد . در این دوره از جشنواره همه چیز خیلی خوب پیش می رود و مهم ترین اعتبارش برای شخص سعید اسدی و تیمش است که بسیار با دانش ، مدیر و محترم هستند . به نظرم امسال حتی کسانی که کارشان در جشنواره رد شده است ، این اتفاق نظر را دارند .
