اسفندماه ۱۳۹۸ بود که حوادث آن سال عجیب و بعد از آن کرونا همچون مهمانی ناخوانده ، بسیاری از مشاغل و حرفه ها را تعطیل کرد . تئاتری ها نیز مثل بسیاری دیگر، خانه نشین شدند . فعالیت ما در تئاترفستیوال نیز به عنوان یک رسانه تئاتری به صورت نیمه تعطیل و معلق درآمد .

بعد از تزریق گسترده واکسن ، تئاتر نیز کم کم جان گرفت . ما اما در تئاترفستیوال به علت موافق نبودن با نحوه باز شدن مجدد سالن های تئاتر و آسیب جانی غیرقابل انکارش بر سلامت گروه های تئاتری و مخاطبین آن، فعالیت خود را به صورت نیمه تعلیق درآوردیم ، به طوری که در چهلمین دوره از جشنواره تئاتر فجر تنها و تنها بخش نمایش های خیابانی را پوشش دادیم و برای اولین بار در ایران به نقد آثار خیابانی پرداختیم .

تئاتر تازه داشت دوبار جان می گرفت و ما داشتیم پس از واکسیناسیون کامل و رفع نسبی خطر کرونا آماده برگشت به صحنه رسانه های تئاتری می شدیم که حوادث ناگوار شهریور و مهرماه ۱۴۰۱ رخ دادند و دوباره همه ما ، اهالی بسیاری از شاخه های هنری و مشاغل مرتبط و حتی غیرمرتبط خانه نشین شدیم و ماندیم در انتظار روزهایی که رسانه و هنرمند و مخاطب هنر در فضایی آرام و آزاد مجددا مشغول به کار شوند .

آنچه در ماه های گذشته اتفاق افتاد برای همه مردم ایران دردناک بود . اما درد تا جایی باید موجب از کارافتادگی شود و از نقطه ای، باید مولد و موجب حرکت گردد تا ناامیدی را به امید بدل کند و این سبک و سیاق بسیاری از دردمندان به ویژه هنرمندان در طول تاریخ بوده است .

*******

۳۱ اُردی بهشت سالگرد درگذشت مصطفی عبدالهی ، کارگردان و بازیگر بزرگ تئاتر ایران بود . او که ۱۴ سال از بیماری منحوس سرطان رنج کشید ، اما در همان سالهای طولانی درد و رنج و با همه کمبود حمایت های مادی و معنوی ، کار کرد و کار کرد و کار . او غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کرد .

در سالروز درگذشت او ، ما ، اعضای تحریریه وبسایت تئاترفستیوال ، بر مزار ایشان حاضر شدیم و ضمن همراهی تلفنی همسر ارجمند ایشان ، سرکار خانم ناهید روزبهانی و میکاییل شهرستانی عزیز ، دوست و همکار ایشان ، یاد و راه او را گرامی داشتیم .

و چه بهانه ای بهتر از نام و یاد مصطفی عبدالهی عزیز ، که ما نیز در روزگار درد و رنج ، بار دیگر کنار اهالی تئاتر قرار گیریم و رسالت خویش را در این حوزه از سرگیریم و ما نیز تلاش کنیم چون او ، غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم و بار دیگر در عرصه رسانه تئاتر مشغول به فعالیت شویم .

*******

دلتنگ همه شما عزیزان بودیم .

امیدواریم در این آغاز دوباره ، بالندگی دوباره تئاتر را کنار هم ، سبب شویم . شما اهالی تئاتر با فعالیت مداوم و هنرمندانه و متعهدانه ، و ما اهالی رسانه با صداقت و صراحت در نشر اخبار و نقد آثار .

به اُمید فردایی روشن برای تئاتر ایران زمین .

* اشاره به جمله ای از سرکار خانم توران میرهادی