” برگزیدۀ چهاردهه تئاتر ایران ” عنوان ویژه نامه ای است که تئاتر فستیوال برای گرامیداشت مصطفی عبداللهی تهیه و منتشر کرد، ویژه نامه ای به بهانه اجرای عمومی ” در اعماق ” .
تئاتر فستیوال همه تلاش خود را کرد تا حاصل ، در خورِ مصطفی عبداللهی ؛ که برگزیده و عصاره ی تئاتر ایران است ، باشد و خب بی شک قضاوت با او است و مخاطبین تئاتر فستیوال ، که ما چقدر موفق بوده ایم .
نوشته زیر به قلم دبیر ویژه نامه ” برگزیدۀ چهار دهه تئاتر ایران ” است که به عنوان ” سرمقاله ” در این ویژه نامه منتشر گردید و اکنون بازنشر داده می شود .
۱ – از روزی که سردبیر محترم وبسایت خبری تحلیلی تئاتر فستیوال به من پیشنهاد دبیری ویژه نامه ای برای ۴۰ سال کار و فعالیت مصطفی عبداللهی را داده تا به امروز سه روز می گذرد … سه روز پر استرس و پر تکاپو !
استرس های ژورنالیستی یک طرف ، ارتباط با اهالی فرهنگ و هنر که خود ذاتا استرس زا هستند در طرف دیگر . هنرمندی اینترنت ندارد . هنرمند دیگر عازم سفر است . هنرمند دیگر تازه از سفر برگشته و حال مصاحبه و یادداشت ندارد و هنرمند دیگر شعور جواب دادن به ایمیل ندارد و جالب تر آنکه همان هنرمند چهره ومثلا فرهیخته ، رسانه ها را به جای تماس تلفنی به ایمیل سوق می دهد .
ضلع سوم استرس من و مجموعه ی تئاتر فستیوال را ” حالِ ” مردی تشکیل می دهد که خود قربانی همه ی این استرس های شرح داده شده و سایر استرس های فرامتنی ست . مصطفی عبداللهی این روز ها ” در اعماق ” بیمارستان پارسیان به در اعماق ” تئاتر شهر ” و سالن اصلی اش می اندیشد . اگر مصطفی را در بیمارستان در نیابیدیم لااقل در تالار اصلی دربیابیم . لطفا ؛
۲ – برای اسـم یا عنـوان این ویـژه نامه دچـار تردید های فـراوان بودم . ایـن دغـدغـه را سردبـیـر محـترم تئاتر فستیوال نیز داشت پس با مشورت هم قرار گذاشتیم چند عنوان را به صورت پیشنهاد به اهل فن و نزدیکان مصطفی بسپاریم و کمک بگیریم .
پیشنهاد من ” ایستاده با عصا ” بود و پیشنهاد سردبیر ” برگزیده ی تئاتر ” . بهزاد فراهانی موافق هیچکدام نبود و از ما می خواست اسمی انتخاب کنیم که به مضمون نمایش نزدیک باشد .
میـکائـیل شـهـرسـتانـی ، کـسی کـه ایـن روزهـا همـه او را به رفـاقت و از خـود گـذشتـگی برای رفـاقت می شناسند ” ایستاده با عصا ” را انتخاب کرد و آن را نه تنها مصداق حال و روز مصطفی بلکه حال و روز هنر نمایش این سرزمین می دانست . امیر عباس توفیقی ” برگزیده ی تئاتر ” را عنوان مناسبی ارزیابی کرد . و اما همسر ، رفیق و همراه همیشه ی مصطفی تئاتر ایران سرکار خانم ناهید روزبهانی با نهایت بزرگواری به ما در این امور وکالت دادند تا خودمان انتخاب کنیم . حالا ما ماندیم و مصطفی عبداللهی ، که هم ایستاده با عصاست و هم برگزیده ی تئاتر این مملکت .
لاجرم عنوان شد : ” برگزیده ی چهار دهه تئاتر ایران “
۳ – راهبرد ” ما ” در این ویژه نامه بررسی مصطفی عبداللهی از دیدگاه ۴ دهه و ۴ نسل متفاوت تئاتر این مملکت بود . از این رو پیشنهاد یادداشت و مصاحبه به همه ی عزیزان “طایفه ی تئاتر ” به قول م . شهرستانی عزیز ( که یادداشتش را دراین ویژه نامه حتما بخوانید ) دادیم . اما این طایفه دردمند و همیشه غیر متحد و بی برنامه و کم وقت و کم حوصله……… بگذریم .
اینجا مجال گلایه نیست .
درهر صورت این ویژه نامه سعی دارد که هم از استخوان خرد شده ها و خاک صحنه خورده های هنرنمایش استفاده کرده باشد ( اصطلاحا رفقا و هم نسلان مصطفی ) و هم از کسانی که در نسل و طبقه ای هستند که آوای او را از دورشنیده و یا دست کم مخاطب نمایش اش بوده اند بهره برده باشد . (کسانی که عبداللهی را ” استاد ” می نامند .)
ای کاش فرصتی می شد که از مخاطبان این ۴ دهه فعالیت هنری ” مصطفی عبداللهی ” نیز استفاده می شد که انصافا ۳ روز بر ای این کار زمان کمی بود .
اگر مصطفی قول بدهد و زود خوب شود ، قول جبران این نقیصه را در پرونده ی بعدی می دهیم !
۴ – نمایش در اعماق جدیدترین کار مصطفی عبداللهی ست – نه آخرین کار – زیرا که آخرین کار مصطفی هنوز خلق نشده و هنر نمایش و این مردم عزیز هنوز با مصطفی عبداللهی کار دارند تا او برگردد و بیافریند .
ما مردم تئاتر بین این بار هم به تالار اصلی تئاتر شهر می آییم تا نمایش ” در اعماق ” نوشته ی ماکسیم گورکی و کارگردانی مصطفی عبداللهی را ببینیم . نه بخاطر بیماری مصطفی و حاشیه های دیگر . و ما یقین داریم که عبداللهی نیز جز این چیزی نمی خواهد . او و میکائیل شهرستانی عزیز می خواهند نمایش در اعماق دیده شود نه حاشیه های ناخواسته اش .اینان از نسلی هستند که شأن و شرف هنر و هنرمند را خوب می شناسند و با چیزهای مرسوم پلید امروزه آلوده نمی کنند .
نمایش ” در اعماق ” هفت سال است که در اماکن مختلف جهان نظیر : منچستر ، بوداپست ، تفلیس ، ملبورن و چهار ایالت آمریکا و حتی هندوستان با کارگردانی ها مختلف به روی صحنه رفته است و حالا این بار این اثر با کارگردانی ” مصطفی عبداللهی ” بعد از اجرای موفق آن در جشنواره ی فجر سی و سه این بار نیز در اجرای عمومی در تالار اصلی تئاتر شهر به روی صحنه می رود .
برویم تا تئاتر ببینیم . وسط این همه مثلا پرفورمنس های اجق وجق امروزه !
۵ – ایـن بـنـد را خـطاب بـه مـصطفـی عـبداللهـی بـا عـزت و شرف می نـویـسم او کـه به قـول هـمسرش و بـه بـاورِ همه ی ما ” بلند سرو آزاده ی تئاتر ایران ” است .
مصطفی عزیز ، برگزیده و چکیده ی این تئاتر نحیف، همه ما به تو می اندیشیم . و منتظرت هستیم .
لطفاً برگرد ، مرد !
می نویسم گاهی ،
می سرایم آهی .
تا ببینم شاید
صورتی چون ماهی …
با احترام و تعظیم به مصطفی و مخاطبان هنر نمایش
دبیر ویژه نامه
روحش شاد و یادش گرامی
واقعا اسم ویژه نتمه عالی انتخاب شده .
ویژه نامه ی آبرومندی از کار در آمده است . متشکریم .