تنها وزنه فعال و پوياي تئاتر بدنه اجرايي آن است

اشاره : یادداشت زیر نوشته ی مریم کاظمی ، کارگردان و بازیگر تئاتر است که در ویژه نامه ی تئاتر فستیوال با نام بهار فستیوال به مناسبت فرا رسیدن بهار ۱۳۹۴ منتشر شده است .

با تبريك سال نو به همه و خودمان ، خانواده تئاتر كه خوبي و بدي هايمان به هم ربط داشته و در هم گره خورده است نظربهاري خود را اعلام مي دارم . بزرگترين مشكل و آسيب پيش رونده تئاتر در سال 93 و چندين سال پيش از آن ، مديريت غيركاربردي و تزئيني است .
در روزهاي پاياني اسفند 93 ، به خاطر مي آورم روزهاي پاييني اسفند 92 را كه تقويم سال تئاتري من معمولا از آن زمان كليد مي خورد . منتظر جواب اتابك نادري رئيس وقت تئاتر شهر بودم براي اجراي ” رام كردن زن سركش ” . بعد از نه ماه بازي هاي اداري مد روز همه مديران ، ولي خوب بهار با خود اميد مي آورد و در ذهنمان امكان شرايط بهتر را باور مي كنيم . خوشبيني به پايان رسيد و مدير تئاتر شهر هم طبق معمول بي مسئوليت و بي پاسخگويي و بي هدف ، وظيفه سازماني خود يعني حضور در دفتر مدير تئاتر شهر را به پايان برد و با حقوق و مزاياي شب عيد به خانه رفت و اينك در روزهاي پاياني اسفند 93 مدير هماهنگي تئاتر استانها تعيين شدند . اين يك نمونه است.
سال 93 آفتابي و درخشان شروع شد ، مدير تئاتر شهر عوض شد و دوباره طبق معمول مديران جديد بحث شوراي جديد و تعميرات و نبودن بودجه و مو ضوع جشنواره ها و ساخت سالن هاي جديد تكرار شد .
غرض از گفتن اين مقدمه كهنه ، حتي ديگر به چالش كشيدن وضعيت نادرست مديريت تئاتر نيست كه آنقدر نارضايتي ها و گله ها تكرار شده كه ديگر شرمساري و عذر تقصير را از بين برده است. ولي مهم برداشت ما از شرايط و طرح رفتاري آينده مان است . بايد ديگر آموخته باشيم هيچ فرديت و تشخيص شخصي در بدنه مديريت تئاتر وجود ندارد . همه سخنگوي يك سياست ثابت هستند وكمال اختيار آنها چنانچه ديده ايم و تجربه كرده ايم ، در جابجايي پرسنل و تعويض آنها با كساني است كه اعتماد و دوستي دارند و در حمايت از هنرمنداني كه تمايل شخصي دارند توصيه هايي مي كنند. در اين ميان اگر استثنائا مديري پيدا شود كه وظيفه مهم تر از طي ساعت كاري اش باشد ، همه با او مخالفت مي كنند و راه هاي بركناري او را فراهم مي كنند .
ولي بخش ديگر اين خانواده تئاتر خود ما كساني هستيم كه اگر فكر و كار و اجرا نداشته باشيم ؛ بخش اول يا سامانه مديريت وجود نخواهد داشت ، يا وجودش به خودي خود بي معني است . پس تنها وزنه فعال و پوياي تئاتر بدنه اجرايي آن است كه به دليل مستقل بودن ماهيت هنر ، مي تواند همواره بدون حمايت هم به حيات خود ادامه دهد . پس بهتر است خود را جدي بگيريم و قدر خودرا بدانيم و بيهوده به اميد وعده هاي واهي با همكاران خود مبارزه نكنيم .

من عضو خانه تئاتر هستم ، براي اين عضو شده ام كه قوانين كاري حرفه اي كه بلدم و متعلق به آن هستم توسط خود وهمكارانم وضع شود و به آن احترام بگذارم.
بعد از همه اتفاقات ناخوشايندي كه در سالهاي پيش و سال 93 براي خانواده تئاتر پيش آمده ، ضرورت تقويت صنف را بيش از پيش احساس مي كنم .

خانه تئاتر مثل خانواده من است . ممكن است از آن بيرون باشم و كارهاي شخصي خود را پيش ببرم ، گاهي موفق بوده و گاهي نباشم ؛ ولي اين مرا مطمئن مي كند هروقت نياز شد مي توانم به خانه برگردم و روي پشتيباني آن حساب كنم . پس بايد آن را تقويت كنم و حرمتش را نگه دارم .
من در سال 94 ضمن آرزوي كار و درآمد و دل خوش براي همه خانواده تئاتر ، به وجود خانه تئاتر افتخار و از آن حمايت مي كنم . از همه مديراني كه بخواهند تغييري ايجاد كنند و به تئاتر فكر مي كنند ؛ حمايت مي كنم ؛ از همه همكارانم كه كار صنفي و گروهي را ارجح بدانند حمايت مي كنم ، از همه هنرمنداني كه تعريفي براي شغل خويش دارند و قرارداد و تعيين تكليف شغلي را حق خود مي دانند حمايت مي كنم و به وجود همه كساني كه اين رشته و مشكلات آن را آگاهانه انتخاب كرده و سعي در يافتن راهي بهتر دارند افتخار مي كنم .
سال نو مبارك

برای دریافت ویژه نامه بهار فستیوال اینجا را کلیک کنید .