نمایش ” دو به دل ” در ششمین روز از سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به نویسندگی جلیل امیری و کارگردانی سلمان به نمایندگی از شهرستان جیرفت کرمان در تالار هنر به روی صحنه رفت .
جلیل امیری در مقام نویسنده با وفاداری به ساختار ارسطویی کوشیده تا روایتی پر کشش در دنیای کوچک درام خود به وجود آورد . روایتی که بر مبنای “شک” استوار گردیده ، امیری در جای جای اثر خود و در میان تمامی دیالوگ ها تلاش کرده است تا این عنصر غالب را به شکلی واضح و حتی گاه غلو شده و اغراق آمیز به نمایش بگذارد. گه گاه مخاطب در سرتاسر اثر حاضر با نمادپردازی هایی خام دستانه و ابتدایی رو به رو می شود که در متن خوش ننشته ( همچون اشاره هایی به نمایشنامه های نویسندگان خارجی ) و با این کار شاید فقط موجبات خنده مخاطبش را فراهم می کند .
اما در این بین نباید خلق کاراکترهایی موفق را نادیده گرفت، پرسوناهای که با وجود داشتن شخصیت هایی تیپیکال ( هم چون سید ، مرد کتاب فروش ، زن های سنتی و خانه دار و … ) در نمایش به زبیایی جای گرفته اند و مخاطبن شان را همراه خود تا انتها می کشانند و این مهم امکان پذیر نیست مگر با وجود کارگردانی چیره دست.
سلمان پهلوان در جایگاه کارگردان توانسته تا اثری چشم نواز را برای تماشاگرانش به منصه ظهور بگذارد . وی با استادی تمام در مدیریت ، نوع چینش و جای گذاری بازیگرانش کوشیده و به درستی از تمامی ظرفیت های صحنه استفاده کرده است . همین امر موجب شده تا پهلوان را بتوان در زمره کارگردانان موفق و صاحب سبک به حساب آورد . تمامی این موفقیت ها ممکن نمی شود مگر با همراهی بازیگران نمایش .
بازیگران قدرتمند با بیان و بدن تربیت شده را می توان یکی از عناصر موفقیت نمایش ” دو به دل ” به حساب آورد چرا که کلیه بازیگران ، شش دانگ بر سر صحنه حاضر هستند و همین امر موجب شده تا باور پذیری بیشتری برای مخاطب از اثر حاضر به وجود آید .
جلیل امیری در نگارش متن خود از قاعده حقیقت مانندی آن چنان که شایسته است پیروی نمی کند ؛ اما سلمان پهلوان به عنوان کارگردان اثر با همراهی بازیگران قدرتمند ، توانسته است نقایص نمایشنامه را تا حد زیادی بپوشاند و مخاطب را با نمایشی جذاب رو به رو می سازد.
مروارید نیک بین – تئاتر فستیوال
