در گفت و گو با تئاتر فستیوال :

محمدرضا شجاعی : هر سال سطح تئاتر در استان مازندران بالاتر می رود .


نمایش خیابانی “مونگ بهیتی” به کارگردانی غنچه شکوهیان و محسن اردشیر کاری از گروه تئاتر سونر شهرستان آمل یکی از نمایش هایی است که در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با محمدرضا شجاعی دستیار کارگردان و بازیگر این نمایش داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

تئاتر فستیوال

محمدرضا شجاعی با بیان اینکه نمایش “مونگ بهیتی” یک نمایش آیینی و بومی است ، در توضیح این نمایش گفت : چون استان مازندران را با شالی و برنج و کاشت و برداشت آن می شناسند ، ما آیینی از کاشت و داشت و برداشت برنج را به نمایش درآوردیم و بعد از آن آیین دیگری را به نام ماه گرفتگی . وقتی که ماه گرفتگی (مونگ بهیتی) می شود ، طبق اعتقادات ، مردم بر ظرف ها و کاسه های مسی می کوبند تا بلا را دور کنند و ما آن آیین را هم اجرا کردیم .

وی ادامه داد : چون نمایش ریتمیک است و ساز و آواز مازندرانی زیادی دارد ، به خواسته ی کارگردان و بچه های گروه ، به دلیل اتفاقات اخیر که در ساختمان پلاسکو رخ داد و چندین نفر از آتش نشانان و هم وطنان عزیزمان را از دست دادیم ، نمی توانستیم آن شادی را انجام دهیم و قسمت رقص ها را حذف کردیم . هرچند موظفیم نمایش را اجرا کنیم ، اما به احترام آنها و به میل و خواسته خودمان برخی قسمت ها را حذف کردیم .

این بازیگر تئاتر در مورد حضور گروه تئاتر سونر در دوره های مختلف جشنواره تئاتر فجر گفت : در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر با نمایش “خوشه برنج” در جشنواره شرکت داشتیم و موفق به کسب دو تندیس از بخش موسیقی و طرح و ایده شدیم . همچنین در بخش کارگردانی و طراحی فضا نیز مورد تقدیر قرار گرفتیم . امسال نیز گروه مان در دو بخش محیطی با نمایش “مونگ بهیتی” و مرور تئاتر فجر با نمایش “مرگ آنجلها” حضور دارد که توصیه می کنم این نمایش را که در تالار هنر به روی صحنه می رود ، از دست ندهید .

شجاعی در پایان در مورد وضعیت تئاتر استان مازندران به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : امسال استان مازندران برای اولین سال میزبان تئاتر فجر استانی به نمایندگی آمل بود . ۳ اجرا در آمل برگزار شد و روند اجرایی خوب بود و تماشاگران بسیار استقبال کردند . روز به روز ، هفته به هفته ، سال به سال سطح تئاتر دیدن در استان مازندران بالاتر می رود و فهم تئاتری بودن رشد پیدا می کند . این مسئله باعث خوشحالی ما است چون تماشاگران با کار ارتباط برقرار می کنند . در تهران نیز نسبت به سال های قبل مخاطبان از کار بیشتر استقبال می کنند و بلیت اکثر نمایش های صحنه ای تمام شده است که این باعث خوشحالی است و آمل هم از این قاعده مستثنی نیست  .

۲ نظر ثبت شده است .

  1. ali گفت:

    che esme jadi o ajibi ? yani chi ? chera tu mosahebe nagoftin ?

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *