تنها رقص و دیگر هیچ


یادداشتی بر نمایش جیانگ ژی کاری از کشور چین – جشنواره نمایش عروسکی

تئاتر فستیوال

وقتی نمایشی در جشنواره بین المللی شرکت می کند باید تمام هدفش این باشد که مادامی که در کنار دیگر آثار نمایشی داخلی جشنواره قرار می گیرد  ، بتواند محدودیت هایش را پوشش دهد و به دلیل متفاوت بودن زبان ، ضعف در مفهوم نداشته باشد .

ولی اتفاقی که در نمایش جیانگ ژی شاهد آنیم ، نمایشی ست با فرمی متناسب ولی بی محتوا .

ضعف در محتوای این نمایش بیش از هر چیز به نداشتن بالانویس و بروشور خلاصه می شود ، چرا که وقتی مخاطب برای دیدن نمایشی از کشور چین حضور می یابد . برای درک بهتر اثر تلاش می کند تا بتواند با آن ارتباط برقرار کند . ولی متاسفانه نمایش جیانگ ژی در بیان مفهوم به مخاطب درست عمل نمی کند و تا پایان نمایش هیچ المانی جز مهارت عروسک گردانان و کیفیت عروسک های چینی در اثر دیده نمی شود .

این نمایش در ۵ پرده با دکوری ساده اجرا می شود ، نمایشی که تنها متکی به عروسک است و موسیقی، و عنصری چون نور در خلق آن بی تأثیر است .

پرده اول نمایش جیانگ ژی کاملاً متکی بر دیالوگ است و شاید بشود حدس زد که این نمایش ، نمایشی قصه گوست ولی گویا کارگردان این اثر فراموش کرده است که جشنواره بین المللی ست و برای فهم مخاطب لازم است از بالانویس استفاده کند و یا المانی در اجرا بکار گیرد که بتواند از آن طریق قصه را برای مخاطب بازگو کند . به همین ترتیب این ضعف پایان نمی یابد و قصه نمایش در هیچ یک از پرده ها مشخص نمی شود .

در پرده دوم نمایش ما عروسک گردان ها را می بینیم ، عروسک هایی که با رقص دو عروسک گردان به روی صحنه می آیند و از جزئی ترین حرکات یک عروسک و تا حرکات آکروباتیک آن ها را به نمایش می گذارند و تنها دیدن مهارت در اجرای این حرکات است که ریتم را نگه داشته است و مخاطب را برای دیدن ادامه نمایش تشویق می کند .

پرده سوم ، این رقص و آواز ادامه پیدا می کند ، ما با دکوری متفاوت رو برو نمی شویم ، فقط عروسک هایی را می بینیم که آواز چینی می خوانند ولی در این پرده نیز همچنان ارتباطی با پرده های دیگر نمایش نمی توان یافت .

پرده چهارم با عروسک گردانی یک مرد و زن که سعی در خلق موقعیتی دراماتیک دارند آغاز می شود ولی مشکل اینجاست که هنوز در ذهن مخاطب قصه ای از این عروسک ها روایت نشده است و تنها مخاطب با دیدن این پرده شاهد یک رابطه عاشقانه است.

و پرده پنجم به عنوان  آخرین پرده این نمایش چینی ، عروسکی با نقاب هایی متفاوت است که تنها تفاوت آن با دیگر عروسک های این نمایش عروسکی در این است که چهره او هر لحظه رنگی دیگر به خود می گیرد و این نیز باز به موفقیت چینی ها در ساخت مطلوب عروسک برمی گردد .

در پایان آنچه می توان در مورد نمایش جیانگ ژی عنوان کرد ، نمایشی ضعیف که تنها به واسطه بین المللی بودن جشنواره ، در جشنواره حضور دارد و هیچ پیامی را به مخاطب منتقل نمی کند ، تنها با رقص و آواز او را سرگرم می کند .

 نسترن داوودی – تئاتر فستیوال

۲ نظر ثبت شده است .

  1. تیاتربین گفت:

    فقط کار امریکا خوب بود و بس!

  2. سروش گفت:

    بد بد بد ! همه کارهای بین الملل خیلی بد بودند!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *