یادداشتی بر نمایش "حادثه در ویشی" به کارگردانی منیژه محامدی :

قابل قبولی که اقناع کننده نبود


تئاتر فستیوال

دیدن نام منیژه محامدی به عنوان کارگردان یک اثر آنقدر جذاب است که می تواند تو را برای دیدن آن نمایش مشتاق کند ، به ویژه آنکه آخرین اثر او به نام ” روز ولنتاین ” نمایش خوب و جذابی بود به گونه ای که در خاطر من باقی مانده است به همین دلیل برای دیدن “حادثه در ویشی” بسیار مشتاق بودم .

محامدی با تجربه ای که از سال ها فعالیت خود در عرصه ی تئاتر اندوخته ، نمایشی را به روی صحنه برده است که می تواند مخاطب را راضی به بیرون سالن هدایت کند .

نمایشنامه از آرتور میلر است یکی از نمایشنامه نویسان مورد علاقه ام . میلر نمایشنامه نویسی قصه گو است و در “حادثه در ویشی” نیز قصه می گوید ، قصه ای مربوط به آشوویتس و داستان هلوکاست .

داستان نمایش به گونه ای است که پرسوناژها وارد اتاقی که گویا اتاق بازجویی است می شوند و براساس اینکه یهودی باشند یا نه سرنوشت متفاوتی خواهند داشت . تماشاگر پرسوناژها را در اتاقی که گویا اتاق انتظار است می بیند یعنی همان صحنه ی نمایش که دکوری کاربردی و در عین حال ساده دارد . دریچه ای که نقطه ثقل صحنه محسوب می شود و در واقع ورودی به اتاق بازجویی است به وسیله ی طراحی نور و موسیقی می تواند دلهره آور باشد و نکته ی جالب توجه در آن این بود که یهودیان در زمانی که در واقع به مرگ محکوم می شوند گویی درون اقیانوس انداخته می شدند ، چیزی که برخلاف دریافت های همیشگی ما از آشوویتش است .

محامدی زیر و بم های صحنه ها را به گونه ای می شناسد که توانسته میزانسن های عالی را خلق کند که برای بیننده مجموعی از قاب های زیبا باشد . میزانسن هایی که محامدی طراحی کرده ، به گونه ای است که کارگردان های جوان ما بایستی بارها آن را مشق کنند و الگوی خود قرار دهند .

او از موسیقی سوء استفاده نمی کند و آن را برای تاثیرگذاری بر مخاطب به کار نمی گیرد بلکه موسیقی ، کاربردی درست و به جا دارد .

 اما همه ی این ها براساس توقعی که از منیژه محامدی می رفت ، کافی نبود .

با آنکه “حادثه در ویشی” قصه می گوید اما متاسفانه به درستی برای مخاطب پرداخت نمی شود و برخی از پرسوناژها در معرفی خود الکن عمل می کنند و به همین دلیل در صحنه هایی که بایستی مخاطب را تحت تاثیر قرار دهند ، این اتفاق رخ نمی دهد .به طور مثال افسر نازی ( با بازی محمد نادری ) مشخص نیست که چگونه شخصیتی است ! از اینکه افسر نازی است ، پشیمان است ؟! برای پایش چه اتفاقی افتاده که می لنگد ؟! بالاخره می خواهد به یهودیان کمک کند یا آنکه با آن ها دشمن است ؟! و …

همانطور که در ابتدا اشاره شد داستان نمایش این گونه است که پرسوناژها یکی یکی وارد اتاقی که گویا اتاق بازجویی است می شوند و اگر یهودی باشند به مرگ محکوم می شوند . اما متاسفانه در این روند ، تعلیقی وجود ندارد و تنها مخاطب منتظر می ماند که نوبت فرد بعدی شود . این عدم تعلیق باعث می شود که نمایش در جاهایی از ریتم بیافتد و مخاطب را خسته کند .

شاید یکی از دلایل این اتفاق بازی نه چندان خوب بازیگران هم باشد . گرچه  برخی از بازیگران به خوبی عمل می کنند اما اگر بخواهیم در مجموع گروه بازیگران را ارزشگذاری کنیم ، در حد قابل قبولی ظاهر نشده اند .

در مجموع می توان گفت “حادثه در ویشی” نمایشی قابل قبول است چرا که قصه می گوید و میزانسن های درست و استانداردی دارد . اما زمانی که نام منیژه محامدی می آید توقعات بالا می رود و منتظر دیدن نمایشی بی نقص و تمام عیار هستیم و به دلیل نواقصی که در بالا ذکر شد چون این انتظار برآورده نمی شود ، “حادثه در ویشی” قانع کننده عمل نمی کند .

فرهاد ابراهیمی والا – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال

۲ نظر ثبت شده است .

  1. فرشته گفت:

    خیلی خوب و تاثیرگذار بود خانم محامدی بی نظیرند .

  2. رویا فلاحتیان گفت:

    منم انتظاری که از این کار داشتم بیشتر از این بود
    واقعا شوکه شدم

پاسخ دادن به رویا فلاحتیان لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *