وقتی هگل تک گویی می کند 


نقدی بر نمایش “مثل شلوار جین آبی” به کارگردانی احسان گودرزی

تئاتر فستیوال

یک مونولوگ واقعی و درست و حسابی .

یک مونولوگ فرمالیستی تمام و کمال .

“مثل شلوار جین آبی ” یک تک گویی تمام عیار است که گرچه چون سایر اشکال رایج و کلاسیک مونولوگ مبتنی است بر متن و جملات و سایر عناصر درام و هنر نمایشی در آن کمرنگ ، با کمترین بهره از نور و گریم و موزیک و میزانسن های گل درشت و امثالهم ، پیام خود را به مخاطب می رساند .  تنها بهره از نور در آغاز نمایش است که ما از تاریکی مطلق به پدیدار شدن پرسوناژ می رسیم ، به تولد ، به آغاز که با نور شدید و یک باره او را بر صحنه ی نمایش پدیدار می شود و ماجرا آغاز می شود . . . ” مثل شلوار جین آبی ” درست مثل یک مراسم مدیتیشن ، یا مثل مراسم زار و … دست مخاطب را می گیرد و او را با خود همراه می کند و ناخودآگاه مخاطب را وادار به پذیرش سوژه خود کرده و در مقصد مورد نظرش دست او را رها می کند .

“مثل شلوار جین آبی ” دفاعیه هگل است از دیدگاهش نسبت به تاریخ .

نه تنها دفاعیه ، بلکه مانیفست ، یک مانیفست جادویی که تنها راه نپذیرفتنش ، گوش ندادن به آن است .

و این یعنی یافتن فرم مناسب و در خورِ سوژه در نوشتن متن و پایبندی به همان فرم در تبدیل آن تک گویی به این اجرا .

در واقع آنچه بیش از همه باعث موفقیت این نمایش در جذب مخاطب می شود یکی بودن نویسنده ، کارگردان و بازیگر است . او سوژه را زیست کرده و در تبدیل آن به نوشتار ، کارگردانی کردن و اجرایش خودش بوده و خودش و نتیجتا از خط مورد نظر خود در سوژه و فرم تخطی نکرده است .

و در پایان اینکه ابژه مونولوگ انتخابی هوشمندانه است . “مثل شلوار جین آبی ” رسم یک دایره توسط یک قلم است که دوباره و چند باره بر روی دایره اولیه تکرار و تکرار می شود . یک قلم ، یک دایره ، یک داستان ، یک پرسوناژ ، یک تاریخ ، یک راوی !

المیرا نداف – نویسنده مهمان

۳ نظر ثبت شده است .

  1. heilda گفت:

    بازی احسان گودرزی فوق العاده بود و بی نقص ، perfect ?

  2. Taha گفت:

    Salam
    khoshahlam ke in namayeshe shomaro ghane karde
    wmrc az naghde dorost va osooliye shoma

پاسخ دادن به مونا منصوری لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *