یادداشتی بر نمایش ” اکو ” به کارگردانی امید انصاری

به بهانه اجرایش در شانزدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی

دو آدم ، کره ایی را کشف می کنند و آن را تا وسط صحنه می آورند. شادمان از کشف خود متوجه صدایی می شوند. صحنه ی رشد اولین موجود زنده روی کره ، یعنی درخت ، نظرشان را جلب می کند. آدمکی که زنده بودنش را از درخت می گیرد . آدمک روی دو پا می ایستد و روی کره ی خود سیر و سیاحت می کند. پس از چندی موجودی شبیه خود می بیند ؛ موجودی ظریف و زیباتر و به او دل می بندد و با او ازدواج می کند . به زودی بچه دار می شوند و برای رفع نیازهای ضروری و غیر ضروری خود از منابع طبیعی کره کوچکشان استفاده می کنند و کره کم کم به شهری توسعه یافته تبدیل می شود و…

نمایش اکو ازیک قصه به شدت ساده برخوردار است ؛ شاید قصه ایی یک خطی و بسیار ساده و حتی فاقد جنبه های دراماتیک . اما قصه ایی که در نهایت ، روایت کننده یک هدف است و آن حفظ منابع طبیعی . این تنها شعار موجود در این نمایش است که می خواهد ما را برای لحظه ایی به فکر فرو ببرد ؛ که خطری بزرگ در کمین آیندگان و وارثان زمین است و همین و بس .

این اثر ، نمایشی است  که با دو تکنیک سایه بازی و عروسک های میله ایی- باتومی است ، می خواهد لحظاتی شاد و فانتزی را برای مخاطب خود به ارمغان بیاورد. تصاویری زیبا با استفاده از حجم بدن و طراحی حرکت بر روی پرده سایه با نورپردازی های رنگی و شاد برای فضا سازی و روایت داستان با  کمک عروسک های باتومی درجلوی پرده سایه. اثری که با توجه به اینکه برای مخاطب بزرگسال می باشد ولی می تواند کودکان و نوجوانان را نیز درگیر خود کند.

تصاویر ایجاد شده روی پرده سایه زیبا است ، اما می تواند از این هم بهتر باشد…چرا که تکنیک و خلاقیت و توانایی سایه بیشتر ازاین است وسایه به تصویر کشیده شده حتی می توانست خلاق ترهم باشد.

اما در جلوی پرده سایه ما با حضور عروسک ها و نوع انتخاب لباس برای عروسک گردان ها و شیوه بازی آنها همراه با موسیقی کودکانه وارد فضایی فانتزی می شویم و با دقت در نوع خلاقیت عروسک گردانی ، با عروسک ارتباط برقرار می کنیم.

این نمایش دارای ریتم اجرایی خوبی است. تماشاگر خسته نمی شود . پر است از تصویرهای زیاد  همراه با موسیقی ؛ که این موسیقی خود به تنهایی شخصیت دارد و تماشاچی را در یک اثر فانتزی غوطه ور می کند .

” اکو” خوب است ولی  بسیار مبتدی است و با توجه به کمبود امکانات در شهرستان ها باز هم می توان گفت که ” اکو ” می تواند بهتر هم باشد. به طور جداگانه طراحی صحنه و لباس ، مهارت عروسک گردان ها ، نوع استفاده از حجم بدن بر روی پرده سایه وموسیقی انتخابی و همه و همه اجزای این نمایش به تنهایی خوب است ولی در مجموع ، ما با خلاقیت جدید و شگفت آوری روبرو نیستیم و فقط با ریتم خوب همراه نمایش در دنیایی فانتزی پر از نور وتصویر غرق یک اجرا می شویم ولی شوکه نمی شویم.

آمنه کاظم – تئاتر فستیوال