میکائیل شهرستانی برای چندمین بار نمایشی را به همراه هنرجویان خود به روی صحنه برده است . در نمایش “شاعر” نوشته داریو نیکودمی که این روزها در تماشاخانه دراما به روی صحنه می رود ، بهارک شهبازی و ملیکا پازوکی از هنرجویان میکائیل شهرستانی ، ایفای نقش می کنند . شهبازی در دو سانس مختلف این نمایش نقش پرسوناژهای “ارمینیا” و “کلارا” و پازوکی نقش پرسوناژ “کلاریسا” را بازی می کند . خبرنگار تئاتر فستیوال با این دو هنرمند در رابطه با بازی آنها در نمایش “شاعر” ، تمرینات این نمایش و کارگردانی میکائیل شهرستانی به گفتگو نشست که می توانید آن را در ادامه بخوانید :
در رزومه من کار با آقای شهرستانی اتفاق بزرگی است .
بهارک شهبازی در مورد چگونگی نزدیک شدن به پرسوناژهای “ارمینیا” و “کلارا” گفت : برای نزدیک شدن به نقش “ارمینیا” خودم را مسن در نظر گرفتم و به راه رفتن و حرکات زنان مسن توجه کردم و روی قسمت بم صدایم کار کردم . و در مورد “کلارا” ما به ازای بیرونی زیادی از او دیدم و کمی صدایم را زیر کردم .
او در مورد تمرینات مربوط به نمایش “شاعر” گفت : من دیرتر از بقیه به گروه پیوستم ولی به طور فشرده چه با بچه ها چه در خانه تمرین کردم . به غیر از پیشنهادهایی که آقای جواهری می دادند خودم هم خیلی از حرکاتم را طراحی کردم مثل راه رفتن یا نشستن مادر ولی تایید نهایی را باید استاد می دادند.
بهارک شهبازی در پایان در مورد همکاری و شاگردی میکائیل شهرستانی گفت : خیلی خوشحالم که این شانس را داشتم که با ایشان کار کنم ، چه در کلاس ، چه سرکار همیشه در حال یاد گرفتن از ایشان هستم و فکر می کنم در رزومه من کار با ایشان اتفاق بزرگی است . مخصوصا مدیریت ایشان که باعث می شود پشت صحنه کار ، بچه ها به هم احترام بگذارند . صمیمیتی میان همه ی بچه ها وجود دارد که در کارهای دیگر حتی با وجود عوامل حرفه ای هم این صمیمیت دیده نمی شود.
ملیکا پازوکی : همکاری با استاد شهرستانی بسیار لذت بخش و پر استرس است .
ملیکا پازوکی در توضیح پرسوناژ “کلارسیا” گفت : کلاریسا دختری باهوش و فرهیخته است که از لحظات عمرش در جهت مطالعه و مفهوم استفاده برده است. کلاریسا یک ایده آلیست است . جهل و سطحی نگری دیگران آزارش می دهد. اصولا محافظه کار نیست و متاسفانه غلیان احساساتش در برابر کاتولوی پشت نامه ها کمی او را از احتیاط وا داشته است .
او در ادامه اضافه کرد : در رابطه با کلاریسا خیلی با استاد شهرستانی صحبت کردیم، سعی کردیم تا جایی که ممکن است به تحلیل درستی برسیم، گاهی من چیزی در کلاریسا می دیدم که ایشان رد می کردند و راهنماییم می کردند. گاهی هم مهر تایید می زدند. خیلی وقتها پس از تمرین کلاریسا باقی می ماندم. دوستانم می گفتند ملیکا هنوز در نقشش است.
کلاریسای نمایش “شاعر” در مورد مراحل تمرینات مربوط به این نمایش توضیح داد : مراحل تمرینات ما از آشنایی با نقش ها و تحلیل آنها شروع شد تا به دورخوانی رسیدیم، مهمترین بخش تمرینات . یک به یک جملات و حتی کلمات در دورخوانی تفسیر و در ذهن ما حک می شد. پس از آن استاد شهرستانی با ذکاوت تمام، میزانسن ها را طراحی می کنند. و تا روزهای پایانی میزانسن اضافه می شود. از حرکات کلی تا حالات خرد. البته مهمترین بخش ، اتودهای ما بازیگران نمایش است که گاه مورد قبول استاد شهرستانی قرار می گرفت و گاه نه. از این دست آزمون و خطاها بسیار انجام دادم .
این بازیگر جوان در پاسخ به اینکه آیا خودش هم به پرسوناژ “کلاریسا” چیزی را اضافه کرده است یا نه ، گفت : شخصیت هر انسانی خواه حقیقی خواه ذهنی بسیار پیچیده است، یک شخصیت جایی تمام نمی شود که حالا من بخواهم چیزی از آن به بعد اضافه کنم. حتی ممکن است من به تمام وجوه کلاریسا پی نبرده باشم. نه ، چیزی اضافه نکردم. این دریافت های من از شخصیت کلاریساست که ممکن است بیشتر یا کمتر از بقیه باشد.
بازیگر نمایش “ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی” با بیان اینکه همکاری با استاد شهرستانی بسیار لذت بخش است ، گفت : البته بسیار پر استرس هم هست ، چرا که ایشان به ریز ترین حرکات تمام بازیگران در لحظه اشراف کامل دارند. خیال بازیگر راحت است که مسیر کج نمی رود و از طرفی مدام هوشیار است که درست عمل کند. یک جور استرس توأم با آرامش. خیلی به بازیگران حس پشتیبانی می دهند. در نهایت می توانم بگویم از لحظه شروع پروژه تا آخرین لحظات سراسر آموزش است و آموزش.
