به بهانه ی هفتمین روز درگذشت زنده یاد مهدی تقی نیا ؛

مردی که حس خوبی به نسل جوان می داد


مهدی تقی نیا را نه فقط برای هنرمندی اش ، نه فقط برای دانشش ، نه فقط برای ذهن خلاقش ، نه فقط برای ژرف نگری اش، نه فقط برای تجربه اش  و نه فقط برای به روز بودنش ، که برای حس خوبی که به نسل من می داد دوست می داشتم ؛ حس خوبی که با زبان رک گوی او ، نقد های تند و صریحش دلچسب تر می شد .

حس خوبی که حکایت از دلسوزی می کرد ؛ دلسوزی برای هنر، دلسوزی برای جوان تر ها .

حس خوبی که از پس یک نگرانی عمیق و مهم می آمد .

حس خوبی که پدر به پسر می دهد .

و او به معنای واقعی پدر بود .

ذهنش دغدغه مند بود و پر انگیزه . انگیزه برای برداشتن یک قدم رو به جلو .

او به همه کمک می کرد ، بدون چشم داشت، بدون حاشیه ، خالصانه و بی تکلف و البته با همه توان .

خاطرم هست که برای اجرای یکی از نمایش هایم فقط کمی با او گپ زدم. بعد از چند روز خودش آمد و یاداشتی را که برای نمایشم نوشته بود به من داد . و من در بهت از این همه خوبی و انگیزه او برای کمک به منِ جوان و کم تجربه ، بدون هیچ توقع و چشم داشتی ، در این دنیای پر از توقعات بی جا و آدمهای معامله گر، مانده بودم .

درسی که او با این کارش در آن روز به من داد برای من و امثال من در عرصه ی هنر سرمشق است . البته اگر درست ببینیم و صد البته اگر عمل کنیم .

روحش شاد و یادش گرامی .

محمد جواد حبیبی – تئاتر فستیوال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *