نمایش « به دنبال بخت » به کارگردانی احمد دهقان در دومین روز از نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی در کارگاه نمایش به روی صحنه رفت . به بهانه این اجرا در جشنواره ، خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با رزا ماندنی ، راوی – بازیگر این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
در رابطه با سابقه کاری خود در تئاتر بگویید . پیش از این چه فعالیت هایی داشتید ؟
من دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته کارگردانی نمایش هستم .
در نمایش « به دنبال بخت » به عنوان بازیگر و راوی قصه حضور دارید . در رابطه با ویژگی های متن این نمایش و نقش خود توضیح دهید .
یکی از مهمترین مولفه های تئاتر ایرانی ، وجود قصه های تو در تو و شادی آور است که به دلیل تنوع صحنه ها ، کاراکترها و موقعیت های دراماتیک زیاد از راوی استفاده می شود که نقطه عطف آن کارکرد معین البکاء در نمایش ایرانی است . بر همین اساس یکی از وظایف اصلی من در این نمایش به عنوان راوی ، ایجاد تعادل بین ریتم و تمپو صحنه می باشد که من با نیم نگاهی به شیوه نقالی، پرده خوانی و نقالی و با استفاده از ضرب آهنگ حرکات فیزیکی و واج آوایی کلمات ، تنوع سمعی بصری ایجاد نمایم .
آیا سابقه اجرای نقالی یا قصه گویی هم دارید یا اولین تجربه تان در این نمایش است ؟
سابقه دارم ولی به صورت کاملا تخصصی در مدیوم انتقال مفاهیم با شیوه پداگوژی ( تئاتر تعلیمی) .
چه مدت با گروه تمرین داشتید و از تجربه کار با این گروه بگویید .
با توجه به گستردگی زمان بندی تمرین ، این نمایش ، در مجموع با مدت زمان یک ماه تولید شده است .
آیا پیش از این در جشنواره نمایش های آیینی و سنتی هم حضور داشتید ؟ آیا آثار دیگر را در جشنواره دنبال کردید ؟
دوره های قبل این جشنواره را دنبال می کردم ولی به دلیل زمان بندی اجرای خودمان تصمیم دارم در روزهای آتی از تماشای برخی نمایش های نوزدهمین دوره جشنواره تئاتر آیینی و سنتی لذت ببرم .
در رابطه با تجربه حضورتان در جشنواره نمایش های آیینی و سنتی بگویید .
توسعه و گسترش آیین ها و مناسک بومی و محلی به ویژه ادبیات شفاهی کشور ایران از مهمترین وظیفه مدیران فرهنگی کشور است و بقاء و اصالت هنر مدرنیته ی هر کشوری در میزان عمق هنر سنتی آن کشور نهفته است . لذا لحظه لحظه اجراهای این جشنواره در اشکال مختلف اجرا ، می تواند در زنده نگاه داشتن فرهنگ بومی و ملی ایران نقش بسزایی داشته باشد.
در رابطه با بازخورد مخاطبان بعد از دو اجرای جشنواره ای تان بگویید .
بداهه پردازی یکی از زیر ساخت های اصلی نمایشِ ایرانی است و نشانه گذاری و آشنا زدایی جزء شیرین ترین لحظات مشترک بازیگر و تماشاگر در نمایش ما بوده است . رسیدن به این وحدت مفاهیم که از خلاقیت کارگردان و بازیگر سرچشمه می گیرد ، به صورت پیوسته در سالن کارگاه نمایش تئاتر شهر ، به طور مستمر در جریان بود . زیرا من به عنوان راوی که نظاره گر دو وجه اصلی نمایش یعنی بازیگر و تماشاگر بودم شاهد جوانه زدن و شکوفا شدن این لحظات بودم .
صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید .
رسانه ملی در توسعه فرهنگ بومی و خودی ، کمی بد سلیقه گی انجام می دهد زیرا بافت سریال ها و برنامه های تلوزیونی به سوی مدرنیته سوق برداشته است و به دلیل در دسترس بودن رایگان تلوزیون ، شکاف هنرهای نمایشی ( سنتی و آیینی) را عمیق تر می کند و باید این را باور داشت که حضور یا عدم حضور تماشاگر در سالن های نمایش به طور غیر مستقیم توسط تلویزیون مدیریت می شود چرا که فرمان افکار عمومی در دست آنها است.
