نمایش ” جعبه ” به کارگردانی علیرضا وحدی در سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر ، در تماشاخانه سنگلج به روی صحنه رفت . این نمایش ۸۰ دقیقه ای از رشت در بخش مسابقه تئاتر ایران یک جشنواره حضور داشت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت و گویی با کارگردان این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
در رابطه با ویژگی های متن ” جعبه ” بگویید . قصه این نمایش را چه زمانی خواندید ؟ چه شد که آن را برای اجرا انتخاب کردید ؟
نسخه ی اولیه ی متن ” جعبه ” را در فروردین ماه سال ۹۶ خواندم . بعد از آن متن ، بارها بازنویسی شد و در طول تمرین تغییرات بسیار زیادی کرد . ما برای اجرای این نمایش ، باید مسئله ای را پیدا می کردیم که در درجه اول برای خودمان و بعد برای مخاطب قابل لمس باشد . مثل ترس ، ترس از قضاوت شدن ، ترس از چیز های بازدارنده ای که حتی وجود خارجی ندارند اما راه را برای ادامه ی مسیر می بندند . این موضوع شاید دغدغه ای باشد که بسیاری از انسان ها در سنین مختلف درگیر آن هستند . در ” جعبه ” یک دَر ، وجود دارد که باز و تنها راه نجات افراد است ، اما کسی از آن در بیرون نمی رود .
در رابطه با شکل گیری و فرم اجرای این نمایش توضیح دهید .
وقتی ما کاراکترهایی را انتخاب می کنیم که بیماران روانی هستند ، از طرفی کار برایمان بسیار آسان می شود چون این کاراکترها می توانند جهانی ورای آن چه که یک انسان معمولی با آن همراه است پیش روی ما بگذارند و این امر می تواند بر جذابیت کار بیفزاید ، ولی از طرفی هم سخت می شود چون ، باید روی این موضوع تحقیق زیادی می شد تا دیالوگ ها ، افکار و اکت هایی هر بیمار روانی ، طراحی می شد . رسیدن به این جنس از بازی که در بازیگران می بینید ، حاصل تحقیقات بسیار زیاد ما بر روی بیماری های تک تک کاراکتر ها بود که در طراحی میزانسن و فرم کلی نمایش بسیار کمک کننده بود .
آیا سنگلج سالن مناسبی برای اجرای این نمایش در جشنواره تئاتر فجر بود ؟
متاسفانه باید بگویم خیر . از دبیرخانه ی جشنواره با ما تماس گرفتند و گفتند در یک متن ، در مورد تعداد نور ، متراژ سن و … توضیح دهیم ، و بعد از چند روز دوباره تماس گرفتند و گفتند تماشاخانه سنگلج برای نمایش شما درنظر گرفته شده است . اما متاسفانه این تماشاخانه ، هیچ کدام از توضیحاتی را که ما درون درخواستمان نوشته بودیم ، نداشت . تنها خاطره ی خوشی از کادر فنی سالن ، برایمان باقی ماند . ما به ناچار در روز اجرا ، بسیاری از طراحی هایمان را تغییر دادیم و این مسئله ، بر کیفیت اثرمان تاثیر بسیار منفی گذاشت .
در رابطه با انتخاب بازیگران این نمایش توضیح دهید ؟ چه مدت با گروه تمرین داشتید ؟
در ابتدا همراه با گروه کوچکمان ، به صورت بی هدف ، تئاتر تمرین می کردیم تا حالمان خوب باشد . بعد ” جعبه ” به ما اضافه شد و هشت ماه برای رسیدن به اجرا تمرین کردیم . برای رسیدن به جشنواره تئاتر فجر هم چهل جلسه تمرین پشت سر هم داشتیم . بازخوردهای مخاطب به صورت صفر و صد بود . عده ای شیفته ی کار و عده ی معدودی ناراضی بودند . اما ترس از قضاوت شدن مسئله ی مهمی نبود که ما بخواهیم تئاتر را فراموش کنیم .
به عنوان نسل جدید تئاتر رشت ، کمی در خصوص وضعیت تئاتر در این شهر چه از لحاظ سخت افزاری و امکانات و چه از لحاظ آثاری که به روی صحنه می رود توضیح دهید .
ما سالن هایی در رشت داریم که اگر ترمیم شوند مکان هایی مناسب برای اجرای تئاتر هستند ، اما نمی دانم مشکل کار کجاست ؟! اینکه ما بودجه ای را برای تجهیز کردن تنها سالن دولتی این شهر در نظر بگیریم ، فکر نمیکنم کار سختی باشد . امکانات در سالن هایمان بسیار محدود است و اهالی تئاتر همیشه مجبور هستند سطح توقعاتشان را برای طراحی آثارشان پایین بیاورند .
و صحبت پایانی .
در پایان باید بگویم که تئاتر ، تنها ، انسان می سازد و انسان و اگر هدفی جز این دارید باید تئاتر را رها کنید .
