در مصاحبه اختصاصی با تئاتر فستیوال :

فریده سپاه منصور : « تراس » تمام ابعاد زندگی را در خود دارد / از اشتیاق جوانان برای کار ، سوء استفاده می شود


فریده سپاه منصور ، بازیگر پیشکسوت و شناخته شده تئاتر ، سینما و تلویزیون ، این روز ها با بازی در نمایش « تراس » به نویسندگی ژان کلود کریر و کارگردانی مسعود کرامتی با مونا فرجاد ، احمد ساعتچیان ، رویا میرعلمی ، سید جواد یحیوی ، امیررضا دلاوری و مسعود کرامتی هم بازی شده است . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال با او ، درباره حضور در این نمایش گفت و گویی انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

خوشحالیم که شما را دوباره روی صحنه تئاتر می بینیم ، چه موضوعی بیشتر شما را ترغیب به بازی در یک نمایش می کند ؟

در وهله اول برای من پیام کار مهم است . این که چه می خواهد بگوید . وقتی متنی را می خوانم ، خودم را جای تماشاچی می گذارم و می بینم که از متن خوشم می آید یا نه . بعد از پیام کار ، نقش را می بینیم که چطور است و بعد اینکه چه کسی می خواهد کار کند . این ها برایم مهم است .

در نمایش « تراس » چطور ؟

 نمایش « تراس » عین زندگی است .

در رابطه با نمایشنامه و نقش تان بیشتر توضیح می دهید ؟

در مورد نقشم نمی توانم توضیح بدهم ولی درباره نمایشنامه باید بگویم ، این نمایش تمام ابعاد زندگی را در خود دارد ؛ آدم های بی قرار ، آدم هایی که از جایی راضی نیستند و می خواهند به جای دیگری بروند ، آدم هایی که مدام در حال رفتن هستند و می گویند به پای چیزی نمی ایستیم . نمی دانم کلمه درستی است یا نه ، ولی خیلی سطحی حرکت می کنند . باری به هر جهت زندگی  می کنند و اشکال را در دیگران می بینند ، نه در خودشان . مثلا به شخصیت اصلی زن نمایشنامه نگاه کنید ، می خواهد زندگی را ترک کند اما برای چه ؟ برای مردی که او را درست نمی شناسد ، و از زندگی اش ناراضی است . این مجموعه چیزی بود که من در « تراس » دیدم و به همین دلیل در آن بازی کردم .

باید این را هم اضافه کنم که تماشاگرانی که برای دیدن این نمایش می آیند ، نباید به دنبال یک داستان از اول تا آخر بگردند . این نمایش داستان های مختلفی از زندگی های مختلف آدم هایی است که می آیند و می روند . اگر به دنبال داستان منسجم از اول تا آخر می گردند در این نمایش چیزی گیرشان نمی آید .  ولی می توانند زندگی های مختلف را در « تراس » تماشا کنند .

این نمایشنامه پیش از این هم اجرا شده بود . آیا آن اجرا را دیده بودید ؟ اساسا پیش از این نمایش ، آثار ژان کلود کریر را دنبال می کردید و شناختی نسبت به آثار او داشتید ؟

نه . نمی دانستم کار شده است . هیچ آشنایی هم با این نویسنده نداشتم .

با توجه به اینکه شما از دهه ۴۰ ، در تئاتر حضور دارید و فعالیت داشته اید ، تغییرات تئاتر را در دهه اخیر چگونه می بینید ؟

من کارشناس نیستم و در صورتی می توانستم به این سوال جواب بدهم که بیشتر تئاترهای روی صحنه را دیده باشم . برای من این امکان وجود ندارد که بیشتر تئاترها را ببینم .

ولی در یک نگاه کلی ، بچه های بعد از انقلاب از یک شور و هیجانی برخوردار هستند و خلاق تر شده اند . من جوشش جوان ها را خیلی دوست دارم . البته وقتی بعضی از آثار را می بینم که سنگین و خسته کننده است ، به این فکر می کنم که چطور به آن ها بگویم که کارتان را دوست نداشتم تا احساساتشان جریحه دار نشود ولی به آن جوششی که دارند احترام می گذارم ، چون جوانان امروز بسیار پر جوش و خروش هستند .

به نظرتان با توجه با سالن های زیادی که این سال ها تاسیس شده است در کیفیت آثاری که روی صحنه می رود هم تاثیر گذاشته است ؟

فکر نمی کنم تعداد زیاد تئاتر به آثار لطمه بزند چون بسیاری می خواهند کار کنند ، ولی سالن ندارند . متاسفانه الان سالن دار ها ( حتی سالن دار های کوچک ) هم از موج علاقه مندان به تئاتر سوء استفاده می کنند و قیمت های کلان برای دانشجویان می گذارند . من خیلی ها را می بینیم که می گویند که سالن های ما که پر است اگر سالن می خواهید ، برای سال آینده اجرا داشته باشید ، یا پانزده میلیون تومان بدهید تا ما سالنی با ظرفیت  ۴۰ تماشاچی را برای شما رزرو کنیم . این برای دانشجویان بی انصافی است چون خیلی ها دارند از اشتیاق جوانها برای اینکه کار کنند ، سوء استفاده می کنند . ما اینطوری هستیم که وقتی علاقه مند زیاد می شود ، قیمت ها را افزایش می دهیم و فقط فکر جیبمان را می کنیم .

در پایان باید بگویم که از سوی دیگر ، یکی از دلایل اینکه تماشاگران تئاتر کم شده ، این است که سالن های تئاتر زیاد شده اند و تماشاچیان یک جا متمرکز نمی شوند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *