در مصاحبه اختصاصی با تئاتر فستیوال :

محسن نجار حسینی : تماشاگر با « سه کیلو و ۲۵۰ گرم » همذات پنداری می کند / در حال حاضر خانواده ها توان مالی خرید بلیت تئاتر را ندارند


محسن نجار حسینی با اجرای نمایش « سه کیلو و ۲۵۰ گرم » ، اولین تجربه کارگردانی خود را پشت سر می گذارد . این نمایش با حضور محمد نادری، مرتضی حسینی، نسا یوسفی، پانته آ مهدی نیا، مهتاب وجدانی، امیرحسین آقایی و هادی شیخ الاسلامی ، تا سوم آبان ماه ، در عمارت نوفل لوشاتو به روی صحنه می رود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید .

محسن نجار حسینی در رابطه با ویژگی های متن این نمایشنامه  به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : ایده و نگارش نمایشنامه « سه کیلو و ۲۵۰ گرم » ، بر عهده ی مهدی زندیه بود و ما حدودا از فرودین ماه امسال ، تحقیقاتمان را حول محور این ایده شروع کردیم . در تیرماه ، انتخاب کست و بازیگران شروع شد و اواخر همان ماه ، تمرینات را پیش بردیم . من به عنوان اولین اثری که کارگردانی می کنم ، در رابطه با ایده ی اجرایی این نمایش تمایل داشتم بر روی نمایشنامه ای رئالیستی و اجتماعی کار کنم ، به همین دلیل این متن را انتخاب کردم .

او در خصوص مخاطبان این اثر توضیح داد : « سه کیلو و ۲۵۰ گرم » یک نمایش خانوادگی ، اجتماعی است . شاید با ذائقه مخاطب خاص تئاتر که به دنبال یک سری اتفاقات خاص در صحنه است ، همخوانی نداشته باشد ولی این نمایش ، بیشتر برای تماشاگر عام تئاتر است ، کسانی که تا به حال تئاتری ندیده اند و اولین بار است به تماشای نمایشی می آیند . این اثر دغدغه هایی را بیان میکند که بسیاری از تماشاگران با آن همذات پنداری می کنند و درگیر موقعیت های آن می شوند و با توجه به اتفاقاتی که در آن رخ می دهد ، مخاطب را با خود همراه می کند و تاکنون خداراشکر این اتفاق افتاده است .

نجار حسینی با بیان این که قصه ی این نمایش کاملا ذهنی و انتزاعی نوشته شده است ، درباره روند تکمیل متن گفت : در روزهای ابتدایی و تمرینات اولیه ، نمایشنامه خام بود و در مرحله ی اجرا ، تغییراتی در متن ایجاد شد . با توجه به بازیگران خوبی که در این نمایش حضور دارند ، نمایشنامه به جایی رسید که اکنون روی صحنه می بینید . البته این یک اثر رئالیستی است و زیاد درگیر منطق های نمایشنامه نیست و طبیعی است هرچه اجراهای بیشتری روی صحنه برود ، به مرور ، متن هم قوی تر و کامل تر و همین طور روابط گروه و بازیگران بهتر و صمیمی تر می شود . ممکن است شبی برروی صحنه اتفاقی بیفتد که نسبت به توانایی بازیگر جمع شود .

کارگردان نمایش « سه کیلو و ۲۵۰ گرم » درباره حضور محمد نادری در این نمایش گفت : محمد نادری در این نمایش ، برخلاف آنچه مخاطب عام او را به عنوان یک بازیگر کمدی می شناسد ، نقش « محمود » که شخصیتی کاملا جدی دارد را ایفا می کند . هرچند با توجه به موقعیتی که در اجرا در آن قرار می گیرد ، لحظات طنز و کمدی هم اتفاق می افتد . تمام لحظات کمدی متن ، در موقعیت اتفاق می افتد . ما دیالوگی نمی گوییم که تماشاگر بخندد و یا شوخی نمی کنیم که او بخندد . تماشاگر نسبت به موقعیت ، واکنش نشان می دهد .

محسن نجار حسینی که یکی از مدیران عمارت نوفل لوشاتو است ، در رابطه با انگیزه های خود برای تجربه ی اولین کارگردانی تئاتر و بازخورد مخاطبان به خبرنگار تئاتر فستیوال توضیح داد : من حدود دو سال است که در تئاتر بدنه فعالیت دارم و شاهد اتفاقاتی که در بطن تئاتر رخ می دهد ، هستم . گروه هایی می آیند و هزینه می کنند ولی بازگشت مالی ندارند . با این حال حدود هفت ماه بود که دوست داشتم نمایشی را به روی صحنه ببرم و نسبت به شرایط اقتصادی موجود ، این ریسک را کردم و این نمایش را با هزینه ی زیاد ، به روی صحنه بردم و در حال حاضر خدا را شکر می کنم که بازخوردها ، نسبت به کار اول من ، خوب بود و مورد استقبال قرار گرفت . ما دوستانی هم داشتیم که با نمایش مان ارتباط برقرار نکردند و نظر دادند و نظرشان بر روی چشمان ما جای دارد .

او در خصوص وضعیت تئاتر این روزها گفت : متاسفانه در رابطه با اقتصاد تئاتر و خود تئاتر باید بگویم که حال خوبی ندارد .  اگر این نمایش ، دو سال پیش اجرا می رفت ، استقبال بیشتری از آن می شد ولی در حال حاضر متاسفانه خانواده ها از لحاظ اقتصادی ، توان مالی ندارند که بلیت بخرند و به همین دلیل اجرای تئاتر سخت شده است .

نجار حسینی با بیان اینکه از لحاظ اقتصادی ، تئاتر بازگشت مالی ندارد و اهالی تئاتر به صورت دلی کار می کنند ، اظهار کرد : قاطعانه می توانم بگویم ، تئاتر بازگشت مالی ندارد . برای اجرای این نمایش ، ما شب هایی را پشت سر گذاشتیم که از ساعت ۱۰ شب تا ۵ صبح تمرین می کردیم . چون کار رئالیستی است ، هر چه تمرین بیشتر باشد ، کار پخته تر می شود . به صورت مکانیکی نمی شود با بازیگر و صحنه برخورد کرد . آن هم در نمایشی که یک ساعت و ده دقیقه ، زمان واقعی ، بدون وقفه و بدون تغییر صحنه ، قصه روایت می شود و جلو می رود . واقعا دلی است و تلاش همه ما این است که در مدت اجرا فقط حالمان خوب باشد و خداراشکر که ما حالمان خیلی خوب است .

محسن نجار حسینی در پایان ، در رابطه با یکی از بازیگران خود گفت : جدا از اینکه من ، هفت بازیگر بسیار خوب بر روی صحنه دارم ، یک بازیگر از کشور افغانستان به نام مرتضی حسینی در این نمایش در کنار ما است که برای اولین بار ، یک تئاتر حرفه ای را در ایران تجربه می کند ، هرچند پیش از این ، کارهای دیگری انجام داده بود ولی در این نمایش در کنار بازیگران حرفه ای کار می کند . حضور مرتضی از افغانستان برای من ، انتخاب بسیار جذابی بود و او را از بین چندین نفر از دوستان انتخاب کرده ام .

در پایان ، از دوستانی که تئاتر می بینند دعوت می کنم ، نمایش ما را ببینند و از کار ما حمایت کنند تا حداقل نور چراغی که این روز ها سوسو می کند ، کمی بیشتر شود .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *