محمد رضا جعفري لفوت : اجراي عموم عنصر گمشده ي تئاتر خیابانی ما است

نمايش خیابانی ” هلونه ” به نویسندگی میلاد حسین زاده و کارگردانی محمدرضا جعفری لفوت در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با کارگردان این اثر انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

نازنین محب اهری – تئاتر فستیوال : محمدرضا جعفري لفوت در باره ایده ی  شکل گیری نمایش” هلونه “ به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : همه ي ما با لالايي هاي مادرانه ي خودمان در كودكي سروكار داشته ايم ، ديده و شنيده ايم . دغدغه ي من همیشه اين بود كه در این نمایش اداي ديني به مقام مادر داشته باشیم . نحوه ي بستن گهواره ي پارچه اي به زبان گيلكي ، ” هلونه ” مي گويند و این يكي از آيين هايي است كه قوم گيلان براي بچه ها انجام مي دادند . در حال حاضر این آیین كمتر برگزار می شود مگر اين كه در كوهپايه ها هنوز اين مراسم انجام شود .

کارگردان نمایش هلونه درباره ی برگزاري و هماهنگي گروه ها  در جشنواره تئاتر فجر توضیح داد : شاید من هدف از جشنواره ي تئاتر فجر را ندانم برای چیست و آیا دوستان ستاد برگزاري و سياست گذار به هدفشان رسيده اند يا خير اما چيزي كه براي من و گروهم و گروه هاي تئاتري اهمیت دارد اين است كه مثلا مصطفي كولیوندي ميخواهد اجرا برود من بايد اين نمايش را ببينم . يعني يك توشه اي با خودم بردارم و به شهرستان ببرم .

او با بیان این که باید هدف از برگزاری جشنواره ، هم افزايي باشد ادامه داد : ما باید اجرای دیگر گروه های تئاتری را ببينيم و نقد كنيم و در دوره هاي بعد از آن استفاده كنيم . از نظر من جشنواره يك ويترين است و تئاتر در اجراي عموم معنا پيدا مي كند . اینکه ايده ای بگيرم و كارم را بهتر كنم . در حال حاضر اين فرصت در اختيار من و گروهم و گروه هاي ديگر قرار نمي گيرد . غروب روز گذشته من به تهران آمده ام ، امروز يك اجرا دارم و فردا اجراي داوري و صبح روز بعد هم بايد بروم . بنابراين فرصتی وجود ندارد . گروه هاي صحنه اي هم به همين شکل است . امروز مي آيند اجرا ميكنند و فردا ميروند .

او همچنین اضافه کرد : این موضوع ، روندی بود كه در جشنواره ي تئاتر خیابانی مريوان بسیار خوب و تخصصي صورت می گرفت . ولي امسال متاسفانه دچار چنين وضعي شد . حالا دليلش ميتواند كرونا یا نبود بودجه باشد . به هر دليلي كه باشد اگر قرار است برگزاری جشنواره ، سطح كار گروه ها را بالا ببرد ، با اين شيوه مطمئنا به اين مهم دست نخواهد يافت.

محمد رضا جعفري فلوت در پایان به اجرای عمومی نمایش های خیابانی پرداخت و گفت : اي كاش تئاتر بيشتر در اجراي عموم معنا پيدا مي كرد . من در شهر خودم ، لاهیجان و دیگر شهرهاي استان گیلان قابليت و توانايي اين را داشتم كه اثر خودم را اجرا مي كردم و ديده مي شد . اصولا در نمايش هاي خياباني مي گويند شما جايي را برای اجرا انتخاب کنید که پاخور داشته باشد يعني آدم هايي باشند كه نمایشت را ببينند . فعلا در جاهاي ديگر به غير از محوطه مجموعه تئاترشهر ، من چنین استقبالي را نديده ام و در نتيجه نمایش هم ديده نمي شود . اجراي عموم عنصر گمشده ي تئاتر ما است . اميدوارم به اين قضيه بيشتر فكر كنيم .