یادداشتی بر نمایش " درخشنگ " به کارگردانی علیرضا آقایی

یک نمایش جهانی


تئاتر فستیوال

نمایش کودک‌ یعنی رنگ .

دنیای کودکانه نمی تواند تیره باشد و نمایش کودک عروسکی یعنی دنیایی از رنگ.
این اولین موردی است که در نمایش درخشنگ باعث افسوسم می شود .
افسوسی که با اندکی توجه و یا سلیقه بیشتر می توانست بر طرف شود و درخشنگِ زیبا و دغدغه مند را به یک اثر درخشان بدل کند ‌‌.

***
مهم ترین ویژگی درخشنگ سوژه جذاب و انسانی نمایش است . سوژه ای که تلاش دارد به کودک امروز صلح و آرامش را بیاموزد و از جنگ بیزار کند . این سوژه انسانی در نمایش با روایتی زیبا بین دو کودک شکل می گیرد .

نمایش از درخت زندگی شروع می شود . سیب و تاثیر جادویی آن بر انسان که اشاره به سیب آدم‌و حوا ، کشف قانون جاذبه و… دارد و کارگردان با خلاقیت و هنرمندانه این روند را در دنیای عروسک ها نمایش می دهد .
تقریبا به غیر از روایت اول نمایش، هیچ دیالوگی در نمایش وجود ندارد و عروسک ها گویی به زبانی دیگر در حال گفت و گو هستند ، زبانی که برای هر انسانی فارغ از نژاد و زبان و ملیت قابل فهم است و در واقع آوا های به کار گرفته شده در نمایش یک سری آوا های جهانی هستند ، مانند لبخند که همه در هر زبانی آن را خواهند فهمید و انتخاب این نوع از آوا ، خبر از هوشمندی کارگردان نمایش می دهد، چرا که کاملا با پیام و محتوای جهانی نمایش که حرف از صلح می زند هم خوانی دارد و قابلیت اجرا در هر زمان و مکانی را فراهم می کند.
تقابل بین درخت زندگی و درخت مرگ و یا خیر و شر در نمایش با یک درخت سیب و درخت تیر به خوبی به نمایش در می آید .
طراحی عروسک های نمایش به خوبی صورت گرفته است و با یک تغییر ارتفاع در دکور صحنه به خوبی فضا های مختلف را به تصویر می کشد .
علاوه بر آن صفحه ای در پایین قرار دارد که از تکنیک سایه استفاده می شود و پرسوناژ ها وقتی به سطح می آیند ، به صورت عروسک نمایش داده می شوند اما با این حال نمی توان از کمبود رنگ در نمایش چشم پوشی کرد به خصوص آنکه دو بازیگر نمایش می توانستند از لباس های رنگ دار استفاده کنند و چون عروسک گردان نیستند مجبور به استفاده از لباس تیره نبودند و این تفاوت رنگ دو بازیگر با عروسک گردان ها می توانست دید بهتری به تماشاچی بدهد .

علاوه بر آن ، بهتر است در نمایش عروسکی ، عروسک گردانان صورت خود را بپوشانند تا کمترین توجه را در طول نمایش به سمت خود جذب کنند و این عروسک ها باشند که خودنمایی می کنند .

درخشنگ مجموعی است از سوژه ی دغدغه مند ، طراحی صحنه نه چندان قوی ، عروسک های خوب و موسیقی مناسب .

با این حال درخشنگ یک نمایش عروسکی کودک قابل قبول است . نمایشی که می تواند مخاطب کودک و بزرگسال را به فکر وا دارد و درگیر کند.

شیما میرعبداللهی _ دپارتمان نقذ تئاتر فستیوال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *