در مصاحبه اختصاصی با تئاتر فستیوال :

پژمان شاهوردی : برخی آثار جشنواره ، کوچکترین مشخصه ایی از تئاتر کودک و نوجوان را نداشت


نمایش خیابانی “نقل مبارک و آقا” به کارگردانی پژمان شاهوردی از لرستان یکی از نمایش هایی است که در بیست و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :

تئاتر فستیوال

 مینا محمدی پور – تئاتر فستیوال : در نمایش خیابانی ««نقل مبارک و آقا»» به چه موضوعی می پردازید ؟ در رابطه ویژگی های نمایش تان بگویید .

از آنجایی که هر جشنواره در اعلام فراخوان خود ، اولویت هایی را دنبال می کند و هنرمندان را براساس همان اولویت ها ، ترغیب به تولید یک اثر می کند ، امسال نیز جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان با شعار «کودک ، طبیعت و تئاتر» فراخوان خود را اعلام کرد و بنده هم این نمایش را بر اساس این شعار تولید کردم . زیرا همواره احترام به شعار جشنواره ، برای بنده مهم می باشد . نمایش بنده برگرفته از نمایش های آیینی سنتی و با رویکردی وفادار به این شیوه و با استفاده از بازیگران خردسال تولید شد و به اجرا رسید که خوشبختانه مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت .

در رابطه با حضور این نمایش در بخش خیابانی بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بگویید .

بنده برای دومین بار در این جشنواره حضور داشتم و این جشنواره نیز همچون تمامی جشنواره هایی که در استان های کشور برگزار می شود ، رویکردهای خاص خود را دارد و از آن گریزی نبوده و نیست .

از اجرایتان در جشنواره راضی بودید ؟

کاش فرصتی فراهم می شد تا این سوال را از تماشاچیان و مخاطبان عام و همچنین مخاطبان حرفه ایی تئاتر که نمایش بنده را دیده اند ، پرسیده می شد . همیشه وقتی رضایت مخاطبانم را بعد از اجرا می بینم ، به جواب این سوال میرسم . خوشبختانه اجرای ما در جشنواره محترم تئاتر کودک و نوجوان ، رضایت خواص  و عوام را جلب کرد و همین رضایتمندی برای من از هزاران تندیس ارزشمندتر بوده و هست . چون معتقدم تماشاچی ما فهیم است و تفاوت ها را حس می کند .

ارزیابی تان از اجرای این جشنواره ی تئاتر در شهرستان همدان چیست ؟ به نظرتان چه معایب و نکات قوتی دارد ؟

به شدت مخالف تداوم این جشنواره در شهر همدان هستم . احساس من این است که می شود به استان های دیگر فرصت انجام این فستیوال را داد و شاید با این اتفاق در گزینش ، انتخاب آثار و … یک رنسانس اتفاق بیفتد .

وضعیت تئاتر کودک و نوجوان را چطور می بینید ؟ آیا در بروجرد از اجرای آثار کودک حمایت می شود ؟

تئاتر کودک ، تئاتر مظلومی است . همین که در زمینه تحصیلات آکادمیک این گونه ی نمایشی را مهجور قرار داده اند ، منجر به ورود سلیقه و تجربه به جای علم وآگاهی شده است . بنده آثاری را در جشنواره دیدم که کوچکترین مشخصه ایی از مشخصه های ابتدایی تئاتر کودک و نوجوان را نداشت .

در شهر من هنرمندان زیادی علاقمند به تولید نمایش کودک ونوجوان هستند اما متاسفانه به علت عدم وجود اعتبارات و حمایت های مالی مجبورند به اجرای عموم در مدتی محدود بسنده کنند .

به نظر شما اجرای آثار بین الملل در این جشنواره کمکی به بهبود وضعیت تئاتر می کند ؟

متاسفانه بخش بین الملل در برخی موارد فقط محلی برای کپی کردن برخی هنرمندان ، بدون علم وآگاهی شده و این خود یک‌ معظل در تئاتر ما است . کاش بجای صرف این هزینه های گزاف ، ابتدا بنیان های تئاتر کودک را در کشور استوار کرد و سپس گروه خارجی را دعوت کرد . امسال چقدر غمگین شدم وقتی استاد رضا بابک گفت من علاقمند به تولید تئاتر کودک هستم اما کسی موجباتش را فراهم نمی کند . من اگر دبیر این جشنواره بودم حتما به جای دعوت از گروه های خارجی که امسال آثارشان چنگی به دل نمی زد ، برای هنرمندانی چون رضا بابک زمینه ساز تولید تئاتر می شدم .

نمایش شما در چند بخش از جشنواره ، جوایزی را از آن خود کرده است . دریافت این جوایز چه کمکی به شما در ادامه مسیر تئاتری تان می کند ؟

نمایش بنده برگزیده نمایش مرتبط با موضوع محیط زیست شد وهمچنین در کارگردانی و بازیگری کودک برگزیده شد اما از آنجا که جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان را همواره در انتخاب ها محکم ندیده و نمی بینم ضمن احترام به آن ، به جوایزش نگاه بی تفاوتی دارم  و آن را مزید اعتبار نمی دانم .

اساسا شما با رقابتی بودن این جشنواره موافق هستید ؟

به شدت مخالفم . واژه ی رقابت ، مخرب ترین واژه برای برپایی جشنواره ها است . کاش موقعیتی فراهم می شد که گروه ها صرفا برای اجرای عموم به جشنواره بیایند . من در این جشنواره آثاری را دیدم که در روزهای غیر از اجرای داوری ، اجرایی بدون هویت و فاقد هر انرژی از گروه اجرایی داشتند ، ولی برای داوران و به سبب گرفتن جایزه و‌ تندیس در اجرای داوری چه تکاپوها که نمی کردند .

اگر صحبت پایانی دارید ، بفرمایید .

تئاتر خیابانی شریف است و یک تخصص است که نیاز به مطالعه و تحقیق و پژوهش دارد . عاجزانه خواستارم که برای روی آوردن و به اجرا رساندن یک نمایش خیابانی ، به حدالاقل های دانش این گونه ی شریف تئاترعالم  باشیم تا روز به روز بر مخاطبان آن افزوده شود نه اینکه با عدم آگاهی باعث شویم که مردم بر گرد ما جمع نشوند و از دیدن نمایش خیابانی گریزان شوند .

لطفا بخوانیم . بخوانیم . بخوانیم .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *