یادداشتی بر نمایش "ابله ها" نوشته نیل سایمون و به کارگردانی میکائیل شهرستانی

سفری لذت بخش به دنیای ” ابله ها “


تئاتر فستیوال

” مشنگ ها ” یا ” ابله ها ” یک حکایت کمدی است که به قلم شوخ و شنگ نیل سایمون دراماتیست آمریکایی روایت می شود. ماجرای این نمایشنامه که در قرن ۱۹ در دهکده ای با نام کول ینچیکف حوالی اوکراین می گذرد درباره معلمی است که اتفاقی پا به این روستا گذاشته و با اهالی مشنگ و نفرین شده سروکار دارد.

این کمدی دو پرده ایی با ۱۱ نقش پر از موقعیت های هجو آمیزی است که با شوخی های کلامی و نقد اجتماعی همراه شده است. متنی در حوزه طنز اجتماعی که این روزها میکائیل شهرستانی به همراه گروهی از هنرجویانش با تلاشی قابل تحسین در تماشاخانه مشایخی به اجرا می برد.

در اولین قاب ، مخاطب با همه کاراکترهای نمایش که به گونه ای خاص و فانتزی طراحی شده اند ، مواجه می شود و با فاصله گذاری از نوع برشتی آن به مخاطب این آمادگی را می دهد که : ” آماده باش برای سفری خیالی به دنیایی فانتزی از آدم هایی که متفاوت هستند ! ” حتی از نوع حرکت ، راه رفتن ،دیدن و کارهایی که وارونه دنیای واقعی است . همه چیز کاملا هوشیارانه و فانتری طراحی شده است . نوع گریم و طراحی لباس ها بیشتر شبیه انیمیشن ها و دنیای عروسکی و فانتزی است.

طراحی صحنه با کمترین آکسسوار باز هم در نوع فضاسازی موفق می باشد. عنصر اصلی بازیگر است و این پایبندی به اصل وجودی تئاتر می باشد که در نمایش ها بدان کمتر توجه می شود ولی در این اثر بازیگر با عنصر بدن و بیان و حرکت و آشنایی با ریتم ، یک قصه را به گونه ای فانتزی و موزیکال بیان می کند. انتخاب قسمت هایی از اجرا که در خود یک پیام را برای مخاطب دارد به صورتی ماهرانه به صورت موزیکال بیان می شود که این خود از خواص اصلی دنیای فانتزی است و بسیار دقیق و به جا می باشد.

مخاطب به دلیل ریتم درست تا آخر نمایش قصه را همراهی می کند . بهترین جمله بعد از دیدن اثر این است که می شود با حداقل ها و پردازش درست شخصیت ها یک اجرای خوب را آفرید. حداقل طراحی نور ، طراحی صحنه و آکسسوار و حداقل امکانات ، ولی پرورش بازیگر و نقش بسیار قوی و محکم بوده و حتی ردپای موارد آموزشی در این کار دیده می شود.

میزانسن ها در عین سادگی کاملا به جا بوده و هیچ هرج و مرجی در صحنه دیده نمی شود و بازیگرها دقیقا می دانند که چه کار می کنند.

در مجموع مخاطب با دیدن اثر ، سوار برکشتی خیال ، با ناخدایی میکائیل شهرستانی وارد سرزمینی دیگر خواهد شد که به خاطر کمدی موجود در متن و کمدی موقعیت ها پشیمان نخواهد شد و لذت خواهد برد و وفاداری به نوع بیان کردن کمدی موجود در متن و هدف نویسنده که در حوزه طنز اجتماعی است ، به مسائل روز جامعه می پردازد و مشکلات روز جوامع امروزی را در غالب اشعاری موزون به تصویر می کشد ؛ این لذت برای مخاطب چند برابر می شود .

در مجموع از آنجایی که به تصویر کشیدن یک نمایشنامه کمدی در نوع خود از بزرگترین و سخت ترین ها در حوزه هنر تئاتر می باشد ؛ ولی شهرستانی و گروه جوانش به این هدف دست یافته اند و بسیار موفق هستند و به خلق درست موقعیت ها ؛ چه در کمدی کلام و چه در کمدی حرکت و موقعیت و کمدی خلق شخصیت دست پیدا کرده اند.

آمنه کاظم _تئاترفستیوال

يک نظر ثبت شده است .

  1. مانی گفت:

    وااای چقدر کارش خوب بود . خدایییش حال کردم . واقعا ممنون از همه شون

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *