کلید واژه : نقد نمایش
پایان زندگی در تئاتر با باریدن “برف سرخ”
یادداشتی بر نمایش "برف سرخ" به کارگردانی ژاله صامتی عشق به تئاتر تنها در روی صحنه بودن، معنی نمی شود بلکه آنهایی که پشت صحنه برای درخشش هر چه بهتر بازیگران تلاش می کنند، عاشقان حقیقی اند. "برف سرخ" از عشق به تئاتر می گوید. از عشقی حقیقی. از عشقی ...
” نوعی داستان عاشقانه ” ، نوعی تجربه ی دیدنی
نقدی بر نمایش " نوعی داستان عاشقانه " به کارگردانی مسعود تاروردی اساسا نمایشی که قصه داشته باشد ، پر بازی ( full action) باشد و از همه جای صحنه استفاده کند ، نمایشی قابل دیدن است . حال اگر بتواند در پرداخت درست قصه و ریتم متناسب در اجرا و خلق کردن ...
“زورو” ی “افکاری” قهرمان من نبود
مطلب زیر از سری نوشته های شما مخاطبین عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید تئاتر فستیوال نمی باشد . همچنین خوانندگان می توانند هر گونه یادداشتی در تائید یا تکذیب این مطلب را به تئاتر فستیوال ارسال نمایند تا در بخش “یادداشت های شما” انتشار داده ...
” هر کس با تنهایی اش… ” خلاقیتی ناچیز و دم دستی
یادداشتی بر نمایش "هرکس با تنهایی اش..." نمایش " هر کس با تنهایی اش... " نمایشی است سرشار از ایده های نو و بدیع ، اما بی ارزش. بی ارزش از این جهت که در خدمت اثر نیستند و صاحب اثر چنان درگیر این ایده پردازی های بی مایه بوده که اصل نمایش را فرام ...
نمایشنامه ای درجۀ یک ، اجرایی درجه سه ! / نقدی بر نمایش ننه دلاور
مطلب زیر از سری نوشته های شما مخاطبین عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید تئاتر فستیوال نمی باشد . همچنین خوانندگان می توانند هر گونه یادداشتی در تائید یا تکذیب این مطلب را به تئاتر فستیوال ارسال نمایند تا در بخش "یادداشت های شما" انتشار داده ش ...
بیش باد! بر “خیر نبینی سعیده” !!
یادداشتی بر تئاتر "خیر نبینی سعیده" اثر فرهاد نقدعلی "خیر نبینی سعیده" یک مونولوگ کلاسیک تمام عیار است که هم از حیث نمایشنامه و هم از جهت بازی بدن و بیان بازیگرش، تماشاچی را محظوظ می کند. نمایشنامه تمی طنز دارد که در ورای این طنز قصه غم انگیز ...
” پوزه چرمی ” ، یک کمدی ناخواسته
نقدی بر تئاتر "پوزه چرمی" اثر علیرضا کوشک جلالی نمایش "پوزه چرمی" دو ایراد مهم و تاثیرگذار دارد : اولی انتخاب بازیگران (cast) و دومی بازی بازیگران (act). نخست انتخاب بازیگران (cast)، که اساسا با پرسوناژهای نمایشنامه جور در نمی آید ، نه از ن ...
“سقوط” ی که می تواند مخاطب را به اوج برساند
یادداشتی بر نمایش "سقوط" آرتور میلر از آن دست نمایشنامه نویسانی است که همیشه خواندن آثارش و یا دیدن یکی از نمایشنامه هایش بر روی صحنه ی تئاتر می تواند انسان را به شوق بیاورد. شاید اکثر ما زمانی که نام میلر را می شنویم به یاد نمایشنامه ی معروفش ...
هذیان گویی هایی که سبب تبخال مخاطب می شود
یادداشتی بر نمایش "تبخال" به کارگردانی هامون قاپچی نمایش تبخال را در کارگاه نمایش باران دیدم نمایشی که در ابتدا اندکی نامش تو را به فکر فرو می برد که شاید قرار است اثر خوبی را ببینی ، وارد سالن می شوی نمایشی را می بینی که از ابتدا با میزانسی خوب م ...
ترانه های غیر ملّی و بی محل!
نقدی بر نمایش "ترانه های محلی" اثر محمد رحمانیان چند نفر می خوانند، چند نفر هم ساز می زنند و هر از گاهی دو نفر به روی سن می آیند و چند کلامی به هم می گویند، آن هم با لهجه هایی غیرباورپذیر ، پر اشتباه و پر از تپق! "ترانه های محلی" مجموعه ای از ...
آوازه خوانی که از هیچ می گوید
یادداشتی بر نمایش آوازه خوان طاس آوازه خوان طاس که در ابتدا آدم را به یاد نمایشنامه ی "آوازه خوان طاس" اوژن یونسکو می اندازد، نمایشی خسته کننده و یکنواخت است. مونولوگی که تنها نام خود را از آن نمایشنامه ی معروف به عاریت گرفته است. ریتم یکنواخ ...
هوموریباس، نبردی بین خیر و شر
یادداشتی بر نمایش هوموریباس به کارگردانی یــــاسر خاســب نمایش هوموریباس با یک نریشن شروع می شود ، نریشنی که الصاق شده به نمایش است و در ابتدای کار خیلی سریع تکلیف مخاطب را با اثر روشن می کند و در حقیقت با این نریشن به شعور مخاطب توهین می کند . زی ...
تماشای سقوط انسان در ” سیستم گرون هلم “
یادداشتی برنمایش "سیستم گرون هلم" سیستم گرون هلم، سیستمی روانشناسانه است که فرد مورد نظر خود را در موقعیت های احساسی و روانی مختلف تحت فشار قرار می دهد تا میزان تحمل و مقاومت او را بسنجد. سیستمی که در مصاحبه ی یک کنسرن بین المللی از آن استفاد ...
خرمگس هایی که با جنگ می آیند
یادداشتی بر نمایش خرمگس نمایش خرمگس به نویسندگی و کارگردانی علی عابدی، نمایشی ست ضد جنگ. و این ضد جنگ بودن با کمدی تلخ برای تماشاگر بر روی صحنه می رود. تلخی که اگر چه با خنده های فراوانی همراه است ولی تا مدتی بعد از نمایش صدای وزوزگونه اش در گ ...
“ملکه ی زیبایی لی نین” شما را روانکاوی می کند !…
یادداشتی بر نمایش "ملکه ی زیبایی لی نین" "ملکه ی زیبایی لی نین" یک جلسه ی روانکاوی است، یک روانکاوی بر مبنای جامعه شناسی . روانکاوی جامعه ای که مثلا علیه گذشته اش طغیان کرده و می خواهد به سوی آینده برود . جامعه ای که همه ی واکنش هایش و گه گا ...
مرگ هیچ آنارشیستی تصادفی نیست
یادداشتی بر تئاتر "مرگ تصادفی یک آنارشیست" "مرگ تصادفی یک آنارشیست" به کارگردانی مصطفی عبداللهی و داشته ها و احیانا ً کاستی هایش ، هرچه باشند؛ تصادفی نیست . آنچه در این نمایش اتفاق می افتد و تماشاچی را به لذت بردن مجبور می نماید ، حاصل درکی است عم ...
